15 marca 1660 r.,  o godzinie 11:30 w Paryżu umiera św. Ludwika de Marillac, Mademoislle LeGras.  4 lutego  Ludwika zapada na ostre zapalenie lewego barku, które wywołało wysoką gorączkę.  W obecności rodziny naturalnej i duchowej proboszcz parafii św. Wawrzyńca udzielił jej ostatniego namaszczenia. Po kilku dniach gorączka ustąpiła, dając nadzieję na poprawę zdrowia. Jednak 12 marca pojawiła się gangrena…  czytamy w dziele P.Coste’a ( I, s. 529-535)

9 maja 1920 papież Benedykt XV dokonuje beatyfikacji. 11 marca 1934 papież Pius XI przewodniczy ceremonii kanonizacji.  W trzechsetną rocznicę śmierci, 50 lat temu, 15 marca 1960 r.  papież Jan XXIII ogłasza św. Ludwikę de Marillac Patronką Chrześcijańskich Pracowników Społecznych.

Żona, matka, oddana Bogu i ubogim. Wspólnie ze św. Wicnetym a Paulo zakła pierwszą w historii nieklauzurową żeńską wspólnotę zakonną, której klazurą stały się wszystkie te miejsca, gdzie są chorzy, ubodzy, bezdomni i potrzbujący.

Przezywając dzisiaj 350 rocznicę jej narodzin dla nieba spróbujmy spojrzeć na niektóre chociaż materiały, które pomogą nam poznać i rozważyć kim była Ludwika de Marillac i kim dla niej był Jezus Chrystus.

Zobacz artykuł “UROCZYSTOŚĆ ŚW.  LUDWIKI DE MARILLAC“ w naszym serwisie i inne publikacje dotyczące św. Ludwiki