“Droga św. Jakuba”, prowadząca m.in. przez Francję, przebiega również przez miejscowość Rabé de las Calzadas – 12 km od Burgos, gdzie znajduje się Dom Pielgrzyma, w którym można przenocować i posilić się. W lipcu i sierpniu otwierany jest w ciągu dnia kościół parafialny, a dyżurujący tam przewodnik gotowy jest udzielić różnych informacji. Siostry Miłosierdzia posługiwały w tym mieście oraz w okolicznych miasteczkach już przed stu laty, prowadząc miedzy innymi szkoły. Obecnie funkcjonuje tu centrum “La Milagrosa” dla Sióstr wiekowych i potrzebujących opieki, a także Centrum Duchowości i Formacji, organizujące kursy i dni refleksji i modlitwy dla różnych grup Sióstr i osób świeckich.

Od kilku lat Siostry, otwierając się na nową rzeczywistość, umożliwiają pielgrzymom uczestnictwo we wspólnych Nieszporach o godz. 20.00. Liczba uczestników oraz ich język i pochodzenie zmienia się. Cudowną i piękną rzeczą jest możliwość wyrażenia wiary w Tego samego Boga z ludźmi z różnych zakątków świata, mówiących różnymi językami, wszystkich złączonych w MODLITWIE wdzięczności I prośby do Tego, o którym wiemy, że jest blisko nas i kocha nas. To doświadczenie umacnia naszą osobistą WIARĘ, a modlitwa staje się bardziej uniwersalna.   

Po zakończonych Nieszporach pielgrzymi otrzymują specjalną ulotkę w swoim języku z błogosławieństwem PILEGRZYMA oraz Cudownym Medalikiem, aby Matka Boża towarzyszyła im na ich szlaku do Santiago oraz w całym życiu. Reakcje na ten dar bywają różne: wdzięczność, emocje, łzy… Życzymy im dobrego odpoczynku i SZCZĘŚLIWEJ DROGI. Przez lata, Siostry mające szczególne nabożeństwo do Matki Bożej od Cudownego Medalika wychodziły na szlak pielgrzymi i rozdawały Medaliki z szacunkiem, ufnością i bez zniechęcania się.

W marcu 2017 r. Wspólnota podjęła inicjatywę otwarcia Pustelni Matki Bożej Klasztornej, by latem ofiarować zmęczonym pielgrzymom warunki do chwili odpoczynku fizycznego, czasu na refleksję, modlitwę lub zwyczajne słuchanie w ciszy muzyki w kaplicy. Każdego dnia od 9.00 do 13.00 dwie Siostry dyżurują w Pustelni, w zależności od liczby Pielgrzymów. Ci ostatni, gdy z daleka widzą otwarte drzwi, decydują się na wejście. Wyrażając wdzięczność za znalezienie tej otwartej przestrzeni i pełnej szacunku ciszy, kontemplują wnętrze, który zostało wyremontowane. Zatrzymują się przy głównym ołtarzu i obrazach na bocznych ścianach. Wielu siada lub przyklęka w  ławkach i w milczeniu słucha muzyki, pozostając w ciszy lub na modlitwie. Postawa niektórych jest bardzo wzruszająca, pomimo trudności językowych. Szczery i serdeczny uścisk zachęca do dalszej drogi.

Siostry, w swej prostocie, przezwyciężając ograniczenia językowe, witają, zapraszają i oferują rozmowę. Przy wejściu do Pustelni każdy pielgrzym otrzymuje ulotkę z historią Cudownego Medalika, która czytana jest z wielkim zainteresowaniem. Przybysze mogą również otrzymać pieczęć potwierdzającą pobyt w tym miejscu oraz Cudowny Medalik. Niektórzy twierdzą, że są agnostykami, ale znaleźli Boga w naturze i w towarzyszach Drogi. Inni wyznają, że już kilka razy przeszli ten szlak, który zawsze jest czasem odrodzenia, w szczególności, gdy są trudnej sytuacji, przygnębieni. Wyrażają swoje radości i smutki, z emocjami i wdzięcznością.

Dziękujemy Prowincji Madryt-św. Wincenty za nieocenioną pomoc S. Anny Dignoes z jej biegłością w kilku językach i bliskością okazywaną pielgrzymom. Dzięki niej nasza posługa jest bardziej uniwersalna i otwarta na drugiego człowieka.

[artykuł i wykorzystane zdjęcia pochodzą z portalu filles-de-la-charite.org]