W niedzielę 19 listopada tego roku Kościół Katolicki zaprasza nas wszystkich do refleksji na temat pierwszego “Światowego Dnia Ubogich”. Ojciec Święty skierował okolicznościowe Orędzie zatytułowane: “Nie miłujmy słowem, ale czynem” 

Światowy Dzien Ubogich został ustanowiony przez Papieża Franciszka w trakcie obchodów Nadzwyczajnego Świętego Roku Miłosierdzia w Liście Apostolskim “Miłosierdzie i Ubóstwo”.

Renato Lima de Oliveira, Prezydent Międzynarodowy Stowarzyszenia św. Wincentego a Paulo przygotował rozważanie na temat Dnia Ubogich, które udostępniamy poniżej. 

Dla nas członków Stowarzyszenia św. Wincentego a Paulo na całym świecie instytucja “Światowego Dnia Ubogich” brzmi profetycznie przy opiece, która jest naszą powinnością wobec ludzi w takiej sytuacji. Ubóstwo wielu naszych bliźnich nie jest problemem teoretycznym, lecz wstrząsającą i namacalną rzeczywistością. Nie możemy mieć uproszczonego widoku na tę rzeczywistość. Nasze spojrzenie musi być holistyczne, ponieważ zawiera się wizji człowieka, stworzonego na obraz i podobieństwo Boże. To jest ważny dzień, ponieważ przypomina na niesieniu naszych wincentyńskich działań z większym upodobaniem na korzyść mniej szczęśliwych, albowiem jeden z największych istniejących rodzajów ubóstwa to brak miłości.

Papież oczekuje, że ten dzień będzie bodźcem do reakcji na kulturę obojętności, która spogląda na zmarginalizowanych i wykluczonych jak na zwykłą rzecz; zachętą do przyjęcia “kultury spotkania” z konkretnymi gestami modlitwy i miłości. Dla nas chrześcijan i dla całego świata dalej ewangelizować ubogich to wymaganie. Ubodzy “nie są problemem, ale zasobem, z którego możemy zaczerpnąć, aby przyjąć i żyć istotą Ewangelii”, pisze Franciszek.

Według Banku Światowego skrajne ubóstwo dotyczy 766 milionów osób. Organizacje humanitarne bardzo dobrze znają sprawy nierówności w podziale dóbr na świecie. Jednak, gołe liczby ukazująrealniejszą i bardziej dramatyczną perspektywę tego zagadnienia. 85% najbogatszych ludzi na świecie gromadzi takie samo bogactwo jak biedniejsza połowa ludzkości. 46% światowego bogactwa znajduje się w posiadaniu 1% najbogatszych rodzin. 7 z 10 osób żyje w krajach, w których w ciągu ostatnich 30 lat zaostrzyłą się nierówna dystrybucja dóbr (dane Światowego Forum Ekonomicznego).

W uzupełnieniu aspektu materialnego musimy wspomnieć o wielkim wyzwaniu jakim jest ubóstwo duchowe. Spośród 7 miliardów mieszkańców Ziemi tylko 2 miliardy deklaruje się jako chrześcijanie. Być może to dlatego świat boryka się z tak wieloma trudnościami, a mianowicie, wojnami, głodem, prześladowaniami, chorobami i innymi dolegliwościami. “Największe ubóstwo to brack Chrystusa”, uczy Papież Franciszek.

Kościół katolicki – który jest Kościołem Chrystusa – zawsze, od samego początku, walczył z przypadkami ubóstwa. Załozyciel, Fryderyk Ozanam, zawsze prosił o refleksję nad przyczynami ubóstwa, a nie tylko łagodzeniem jego skutków. Papież Franciszek wsakzuje, że walka z “materialnym, moralnym i duchowym” ubóstwem powinna być priorytetem Kościoła. “Kiedy władza, luksus i pieniądze stają się bożkami, stają się wyższe niż wymóg sprawiedliwego podziału dóbr. Dlatego konieczne jest, aby sumienia nawróciły się na sprawiedliwość, równość, umiar i dzielenie się.”

Orędzie Papieża podkreśla, że nędza “nie współistnieje z ubóstwem”. Nędza to “ubóstwo bez ufności, bez solidarności, bez nadziei”. “Wiele ludzi jest zmuszonych do znoszenia nędzy z powodu niesprawiedliwych warunków społecznych, braku pracy, która pozbawia ich godności utrzymania domu, z powodu braku równości, dostępu do prawa do zdrowia i edukacji”, Papież ubolewa (Orędzie na Wielki Post 2014).

W relacjach ludzkich i społecznych obrona praw jednostki może pozostawić ubogich jeszcze dalej od rozpoznania podstawowych praw i ludzkiej godności.  W większościm ubóstwo to skutek nieobecności prawdziwej solidarności, sprawiedliwości społecznej i ducha chrześcijanskiego. To samo może się stac pomiędzy ludźmi. Papież Paweł VI w encyklice “Populorum Progressio” (1966) o rozwoju narodów polecił krajom “bardziej uprzywilejowanym”, aby zrezygnowali z niektórych swoich zalet, by z większą hojnością, zaoferowali swoje dobra “uboższym narodom”. Zamiast nalegać na domaganie się swoich praw, najbogatsze gospodarki powinny swracać uwagę na wołanie najuboższych (por. 289)

Międzynarodowa Rada Generalna SSVP wykorzystuje datę “Światowego Dnia Ubogich”, aby zaprosić wszystkie Konferencje Stowarzyszenia w świecie do refleksji nad sytuacją wykluczenia, bezbronności i ubóstwa (materialnego i duchowego), w których żyjemy. Od samego początku, w 1833 roku, nasi założyciele wyznaczyli nam te cele: modlić się i działać na rzecz wykorzenienia różnych form ubóstwa, szukając godności upośledzonych dla ich integracji w życiu wspólnotowym, przynosząc im radość Ewangelii. Św. Wincenty de Paulo mówi nam: “Dajci mi człowieka modlitwy, a będzie on zdolny do wszystkiego”.

Rada Generalna stanowczo powtarza, że cała nasza międzynarodowa struktura jest zawsze gotowa do działania na rzecz wyeliminowania wszelkich form ubóstwa. Dołączmy do innych podmiotów, organizacji i inicjatyw mających ten sam cel, aby “Światowy Dzień Ubogich” nie był tylko dniem, ale codziennym regularnym działaniem braterskiej i solidarnej pomocy, dla dobra ludzkości i dla chwały i czci Jezusa Chrystusa.

Kończę ten tekst, cytując bardzo emocjonalny fragment orędzia papieża Franciszka na “Światowy Dzień Ubogich” w 2017 roku: “Nie powinniśmy myśleć o biednych jako o odbiorcach dobrych działań wolontariuszy, którzy czynią to raz na tydzień, czy też o doraźnych gestach dobrej woli z naszej strony, które mają na celu uspokojenie naszego sumienia. Takie doświadczenia, choć nieraz ważne i pożyteczne dla uwrażliwienia na potrzeby braci oraz dla ukazania niesprawiedliwości, które leżą u ich podstaw, powinny nas jednak prowadzić do prawdziwego spotkania z ubogimi, a także do dzielenia się, które powinno stać się stylem naszego życia.”

Błagam wszystkie Konferencje i Rady, aby skutecznie zaangażowały się w różne działania zaplanowane w katolickich parafiach i diecezjach, aby zastanowić się nad “Światowym Dniem Ubogich”.

Renato Lima de Oliveira
źródło: http://ssvpglobal.org/