„Odkupił swe owce Baranek bez skazy, pojednał nas z Ojcem i zmył grzechów zmazy… Żywego już Pana widziałam grób pusty i świadków anielskich, i odzież, i chusty. Zmartwychwstał już Chrystus, Pan mój i nadzieja.” (Victimae Paschali Laudes)
Nie często się zdarza, że święta upamiętniające Paschę – wyjście Narodu Wybranego z niewoli Faraona i święta upamiętniające Nową Paschę – odkupienie naszych win przez śmierć i zmartwychwstanie Jezusa Chrystusa miały miejsce w tym samym czasie. My wszyscy, dzieci Jednego Boga, Starego i Nowego Przymierza wspólnie świętujemy przejście z niewoli do wolności, przejście ze śmierci do życia, z ciemności do światła.
Niech tajemnica tego Przejścia wypełni nasze serca i nasze umysły.
Niech potęga Zmartwychwstania doda nam sił w chiwlach słabości i zwątpienia.
Niech blask pustego grobu pozwoli nam z odwagą powiedzieć za Hiobem: „lecz ja wiem: Wybawca mój żyje” i za św. Pawłem: „teraz już nie ja żyję, lecz żyję we mnie Chrystus”, gdy nasza wiara i powołanie będą wystawiana na próbę i wyszydzenie.
Niech Zmartwychstały Jezus Chrystus ukarzę się nam jak Apostołom w postaciach osób Ubogich, do których codziennie wychodzimy.
Zdrowych i pogodnych Świąt Wielkanocnych.
Tags: Kościół, liturgia, Rodzina Wincentyńska
