Ostatnie dni listopada to bardzo ważne dni w życiu Zgromadzenia Sióstr Miłosierdzia, jednocześnie całej Rodziny Wincentyńskiej i Kościoła. Najpierw, 27 listopada, obchodzimy rocznicę drugiego objawienia Najświętszej Maryi Panny św. Katarzynie Labouré. W tym roku będzie 180. rocznica tego cudownego wydarzenia. Dzień później, 28 listopada wspominamy św. Katarzynę Labouré. A kolejnego dnia, 29 listopada, Siostry Miłosierdzia świętować będą 377. rocznicę założenia Zgromadzenia. Aby przygotować się do wspomnienia tych wydarzeń Siostry zapraszają do nowenny.
Od dzisiaj, 18 listopada, przez kolejne dziewięć dni, codziennie, w sekcji W CENTRUM UWAGI witryny międzynarodowej Zgromadzenia – Filles-de-la-Charite.org – będą publikowane krótkie okolicznościowe rozważania stanowiące fragmenty książki S. Anne Prévost SM – “Katarzyna Labouré, Powiernica Nieba” . Razem z Siostrami zapraszamy do ich lektury.
Dzień 1 – czwartek
„Zachwycający blask”
Objawienie z 27 listopada 1830 r. ma miejsce w pierwszym dniu określonego czasu liturgicznego: „w sobotę wieczorem, w wigilię pierwszej niedzieli Adwentu”. Liturgia Adwentu wzywa nas do przygotowania serca na przyjęcie Chrystusa – Światłości świata. 27 listopada 1830 r., Maryja objawia się Katarzynie. Jej postać jest przeniknięta światłem. Jest Tą, która poprzedza Słońce Sprawiedliwości, “jutrzenką poprzedzającą dzień”.
„Ujrzałam Najświętszą Dziewicę w postawie stojącej, ubraną na biało, średniego wzrostu, tak piękną, że nie sposób tego opisać.”
Od 18 lipca 1830 r. Katarzyna zna słodycz, czułość i delikatność Maryi. Gdy trwa w głębokim zjednoczeniu, kontempluje oblicze Maryi będące odblaskiem Jej tajemnicy. W czasie drugiego objawienia jest jeszcze bardziej urzeczona niewyobrażalnym pięknem Maryi, opromienionej cudownym światłem. Łaska Boża odbija się na Jej twarzy, co Katarzyna wyraża w słowach: „Jej twarz była tak piękna, że nie sposób jej opisać.”
Dzień 2 – piątek
Maryja ujawnia tajemnicę odrodzonej ludzkości
W objawieniu z 27 listopada, Maryja odsłania przed Siostrą Katarzyną tajemnicę swojego promieniowania. Jako „bez grzechu poczęta” jest Niepokalaną, pełną łaski. Katarzyna odkrywa w Maryi „Nowe Stworzenie”, które już w chwili poczęcia zostało ubogacone owocami Zmartwychwstania Chrystusa. Po Jezusie, Maryja jest pierwszą zmartwychwstałą spośród stworzeń. Ujawnia, że Człowieczeństwo Chrystusa jest gwarancją spełnienia się Jego planu zbawienia. Maryja, pierwsza zbawiona, jest odbiciem chwały, jaka otoczyła Chrystusa w chwili Przemienienia i jaka kiedyś otoczy wszystkich zmartwychwstałych. Jest więc wzorem całej ludzkości i każdego człowieka
Dzień 3 – sobota
Maryja – ziemia przyjmująca Boga
W czasie swego życia, całkowicie otwartego na działanie Ducha, Maryja pozwala, by kształtowało Ją bezwarunkowe „Tak” powiedziane Miłości. W Niej cała ziemia przyjmuje Boga. Maryja, obecna pod Krzyżem, przyjmuje Dar Boga. Trwa, ponieważ jest Matką a ponieważ jest Matką, dlatego jest obecna. To Ona poniesie życie Boga, który umiera, życie którego źródłem jest On sam. W bolesnych chwilach, gdy Jezus oddaje życie dla zbawienia świata, Krzyż przebija ją jak miecz. Serca: Jezusa i Maryi są tak bardzo zjednoczone, że w tej przestrzeni komunii miłości uczniowie wszystkich wieków mogą czerpać życie Boże.
Dzień 4 – niedziela
Pozłacany glob zwieńczony krzyżem
„Najświętsza Dziewica trzymała w swym ręku złotą kulę ziemską, zwieńczoną małym krzyżem…”
W symbolu globu zwieńczonego krzyżem, trzymanego w dłoniach, Maryja wprowadza nas w tajemnicę Wcielenia i Odkupienia. Od Bożego Narodzenia Chrystus jest wśród nas, a światło Świąt Paschalnych oświeca naszą ziemię. W postawie ofiarowania, Maryja przedstawia Bogu zbawiony i zmartwychwstały świat. Jest to profetyczna wizja oznaczająca powszechną harmonię natury i historii, człowieka i kosmosu. Jest to zapowiedź, ku czemu zmierzają dzieje człowieka.
Dzień 5 – poniedziałek
Promienie światła
„Na palcach Maryi trzymającej glob, widoczne były pierścienie z klejnotami, z których wydobywały się promienie o zachwycającym blasku.”
Objawienie, poprzedzające okres Bożego Narodzenia, może być dla nas zaproszeniem do włączenia się w przeżycia pasterzy z Betlejem. Byli oni prowadzeni do Maryi i Dzieciątka w ten sam sposób, czyli przez wielką światłość. Promienie „o zachwycającym blasku” doprowadziły Katarzynę do głębszego poznania tajemnicy łaski Bożej. Promienie, wypływające z dłoni Maryi, są symbolem Miłości Boga przenikającej ciemności świata i nas.
Dzień 6 – wtorek
Klejnoty „bez promieni”
Bóg nawiedził nas i objawił swoją nieskończoną miłość aż po śmierć na Krzyżu. Nawiedza nas również dzisiaj, by nieustannie odnawiać świat od wewnątrz, dzięki łasce Ducha świętego. Zbawcze działanie Boga jest skuteczne w historii ludzkości tylko wówczas, gdy dotyka ono naszego serca. W Ewangelii, obecność Jezusa wśród ludzi nie przynosi automatycznie zbawienia, wprost przeciwnie, są tacy, którzy nie wiedzą o Nim lub też Go nie przyjmują: „swoi Go nie przyjęli”. Klejnoty bez promieni, czyż nie odsyłają nas do wersetu z Magnificat: “bogatych z niczym odprawił?” Czyż Maryja nie uświadamia nam, że wciąż nam tak trudno zwracać się do Boga, dawać Mu pierwsze miejsce w naszym życiu i prosić Go o łaskę dziecięctwa Bożego? Jak pasterze, którym została ogłoszona nowina, my także zostaliśmy zaproszeni do coraz większego ewangelicznego ubóstwa: “Błogosławieni ubodzy duchem, do nich należy Królestwo Boże”. Maryja przypomina nam, jak ważne jest, by w modlitwie prosić o to każdego dnia.
Dzień 7 – środa
Znak Medalika
Dlaczego Maryja zostawiła nam znak? O czym chciała powiedzieć? Znak, który zostawia Matka wszystkich uczniów, czyż nie ma nas odsyłać do tego, co niewidzialne? W ten sam sposób, w jaki Maryja przygotowała sługi w Kanie, by słuchali Słów Jezusa, tak samo i dzisiaj nadal daje nam znak do kontynuowania drogi wiary i zaufania. Powierzając nam Medalik, Maryja wprowadza nas na drogę wiary, byśmy stali się prawdziwymi uczniami Jezusa.
Gdy nasze usta wymawiają słowa krótkiej modlitwy “O Maryjo bez grzechu poczęta, módl się za nami, którzy się do Ciebie uciekamy”, wtedy prosimy Maryję, by modliła się za nas, byśmy coraz bardziej stawali się uczniami wierzącymi w Jezusa. Jak w Kanie, Maryja ukazuje nam, co oznacza bycie wierzącym: czynić wszystko, co Bóg nam powie, otworzyć się na bezwarunkową dyspozycyjność.
Dzień 8 – czwartek
Pierwszy uczeń, który uwierzył
W symbolice Medalika Maryja zajmuje szczególne miejsce, podobnie jak w Kanie. Medalik kieruje nasz wzrok w stronę Boga poprzez osobę Maryi. Ona nie jest u boku Boga, lecz przed Nim, nie po to, by Go zasłaniać, lecz by Go ukazywać w ludzkim, kobiecym i macierzyńskim świetle. Dla Leonardo Boffa “Maryja jest miejscem objawienia się macierzyńskiego oblicza Boga”. (…) Maryja pomaga nam w otwieraniu się na światło Boże. Symbol promieni światła, wydobywających się obficie z rąk Maryi, czyż nie oznacza „dobrego wina”, które Jezus chce nam dać, czyli wylania darów Ducha?
Dzień 9 – piątek
Nosić i rozdawać Medalik
Noszenie Medalika oznacza przyjęcie Maryi do serca, zaproszenie Jej „do siebie” i wzywanie jej w swym sercu: „O Maryjo bez grzechu poczęta módl się za nami, którzy się do Ciebie uciekamy”. Nosić Medalik, to przyjąć Maryję i wejść w promieniowanie jej macierzyńskiej miłości, to nauczyć się od Niej czynić cokolwiek Jezus nam powie, to podobnie jak Ona, stać się ziemią przyjmująca Boga w sercu świata, rodzić Boga dzisiaj. Nosić Medalik, to otworzyć się na obecność Zmartwychwstałego w naszym świecie i złączyć się z Nim w służbie braciom.
Maryja wzywa nas, byśmy nie tylko rozdawali Medalik, ale byśmy „promieniowali” Jej uśmiechem i światłem Zmartwychwstałego. Ofiarowanie Medalika jest okazją, by spotkać się z bliźnimi na sposób Maryi i Jezusa.
„O Maryjo bez grzechu poczęta, módl się za nami, którzy się do Ciebie uciekamy”
