WATYKAN, 1 lipca 2010 (VIS) – W dzisiejszym komunikacie Biura Prasowego Stolicy Apostolskiej czytamy, że w trakcie prywatnej audiencji Ojciec Święty Benedykt XVI przekazał abp. Angelo Amato SDB, Prefektowi Kongregacji ds. Świętych upoważnienie dla Kongregacji do promulgowania m.in. dekretu o męczeństwie Służebnicy Bożej Marguerite Rutan, Siostry Miłosierdzia św. Wincentego a Paulo ściętej w Dax we Francji 9 kwietnia 1794 r. W liście S. Evelyne Franc, Przełożonej Generalnej, z 24 kwietnia 2010 r. dotyczącym Męczennicy z Dax czytamy: „…17 kwietnia bieżącego roku w Rzymie, Kongres Teologów potwierdził jednogłośnie męczeństwo Służebnicy Bożej Marguerite Rutan, Siostry Miłosierdzia, która została zgilotynowana w Dax w 1794 podczas Rewolucji Francuskiej.
Ksiądz Guerra [wówczas Postulator Zgromadzenia Misji] precyzuje, że teraz należy czekać na najbliższe Kolegium Kardynałów a następnie na ostateczną decyzję Ojca Świętego. Bardzo prawdopodobne, że beatyfikacja Siostry Marguerite będzie mogła odbyć się w najbliższych miesiącach, w Dax [we Francji] – miejscu niezwykle wincentyńskim. Zakończenie procesu Siostry Marguerite, rozpoczętego na początku XX wieku, jest łaską obecnego Roku Jubileuszowego, 350 rocznicy śmierci Świętej Ludwiki i Świętego Wincentego.
Teraz będzie okazja, by poznać tę Siostrę Miłosierdzia, która żyła w latach rozruchów rewolucyjnych, która doświadczała wielorakich udręk i prześladowań, aby kontynuować służbę chorym i ostatecznie ofiarowała swoje życie, by pozostać wierną swojemu Panu i Kościołowi…”
W 1908 r. ks. Pierre Coste CM, redaktor dzieł św. Wincentego i historyk napisał biografię S. Małgorzaty Rutan za tytułowaną «Une victime de la Révolution, Sœur Marguerite Rutan, Fille de la Charité», którą można w całości przeczytać w archiwum francuskojęzycznej witryny FAMVIN.ORG Francophone (pliki PDF do pobrania). Dzięki książeczce obrazkowej opracowanej kilka lat temu przez FAMVIN możemy zaprezentować skróconą biografię Siostry Małgorzaty Rutan. Zdjęcia pochodzą z tej publikacji:
Siostra Margaret Rutan została zgilotynowana w Dax 9 kwietnia 1794 z nienawiści do wiary. Była pierwszą przełożona szpitala Hotel-Diêu w Dax. Urodziła się 23 kwietnia 1736 r. w Metzu jako ósme z 15 dzieci. Margaret na początku pracuje u ojca architekta. Uczy się opiekować dziećmi, będzie prowadziła manufakturę dziecięcą w Pau i Dax, zorganizuje im naukę. 23 kwietnia 1757 wstępuje do Zgromadzenia Sióstr Miłosierdzia. Po pięciu miesiącach opuszcza nowicjat i powierzona jej zostaje misja w Pau. Dla ratowania finansów szpitala oprócz opieki nad chorymi powierzono jej także prowadzenie Manucture des Enfants dla podrzutków.
W 1773, Królowa Maria Antonina, która odwiedziła w Fontaineblau bardzo zadbany prowadzony przez S. Rutan szpital miejski powierzyła jej opiekę nad swoją cierpiącą na ospę przyjaciólką Medemoiselle Fleury. W 1779 została skierowana do szpitala w Dax, gdzie całkowicie zreorganizowała istniejący l’Hôpital Ste-Eutrope (szpital św. Eutorpiusza) i kierowała nim na życzenie biskupa Dax, ks. Le Quiem de Laneuville, który ostatecznie otrzymał dekret Rady Stanu łączący l’Hôpital Ste-Eutrope i stary Hôpital St-Esprit położonych nad brzegiem rzeki Adour w dytrykcie Sablar. W 1784 roku, S. Rutan. nadzoruje budowę szpitala św. Eutropiusza rozpoczęte przez biskupa de Laneuville Według własnych planów rozbudowuje jego północne skrzydło, organizuje kalsy szkolne (dziesiajsza kaplica) ozszerza skrzydle północnym, zbudowana klas i dziś kaplica.
Obydwa szpitale znajdowały się poza murami miasta zgodnie ze zwyczajem zapoczątkowanym prawdopodbnie w średniowieczu i wystęującym w wielu innych miastach. Działo się tak celem zabezpieczenia przed epdemiami i włóczęgami, któzy często się w tych placówkach chronili. 24 grudnia 1793, niejaki Raoux, żołnierz leczony w szpitalu, powrócił w towarzystwie innych a zaśpiewać Siostrze serenedę w dowód wdzięczności za leczenie. Siostra daje im coś do picia. Zostaje oskarżona o opuszczenie innych rannych i chorych żołnierzy, próbę ucieczki w nocy, razem z innymi siostrami z negatywnymi skutlkami dla chorych oraz za niezłożenie przysięgi z 3 października 1793.
24 grudnia 1793 Siostra Margeurite zostaje umieszczona w więzieniu dla kobiet, w klasztorze karmelitanek razem z 300 innymi osobami. Przez koljene sześć miesięcy wspiera moralnie i opiekuje się towarzyszkami niedoli i odważnie czeka na śmierć. 9 kwietnia 1794, odbywa się rozprawa. Pinet i Cossaine zasiadają w trybunale w dawnym pałacu biskupim (teraz ratuszu) i potępiają Siostrę Rutan. Wśród obciążających ją dowodów oparto się na pisanych modlitwach, listach zmarłych pacjentów szpitala, które przechowywała dla ich rodzin. W trakcie mowy obronnej byłą zagłuszana przez bębny. Wyrok śmierci zostaje wydany bezzwłocznie. Gilotyna tego dnia miała dużo pracy przy ścinaniu głów. Pierwszą ofiarą jest torturowany ks. Lanlongue. Kiedy przychodzi jej kolej Siostra Rutan odpycha kata mówiąc: „nie dotknął mnie, żaden mężczyzna” a następnie sama zdejmuje z głowy hustę i szal z szyji.
W trakcie drogi na szafot, s. Rutan śpiewała Magnificat, stawiając śmiele czoła śmierci skromnie i odważnie odpychając od siebie kata. Ten jest rozdrażniony i tchórzliwy. W odwecie uderza ją dwukrotnie w głowę, a następnie biczuje ciało męczennicy. 9 kwietnia 1805 została w Akcie Cywilnym przygotowanym jako wyraz szacunku dla ofiar, została zrehabilitowana.
Tags: Benedykt XVI, Dziedzictwo, Francja, historia, Rodzina Wincentyńska, Siostry Miłosierdzia, Święci i Błogosławieni, Watykan
