Po wakacyjnej przerwie oddajemy w wasze ręce podwójny numer NUNTIA – Biuletynu Kurii Generalnej Zgromadzenia Misji. Przy okazji przepraszamy za krótkie opóżnienie (ze względów technicznych) z jakim ukazuje się edycja polska Biuletynu. Obecny numer poświęcony jest wydarzeniom we wspólnocie Zgromadzenia, które miały miejsce w lipcu i sierpniu 2009. Swój własny cień na ten numer rzuciło również nadchodzące rozpoczęcie Roku Jubileuszowego 350 Rocznicy.

W wydaniu lipcowo-sierpniowym można przeczytać  jak zawsze  o życiu Kurii Generalnej i terminarzu Przełożonego Generalnego, a także o  ♣  zakończonej wizytacji Prowincji Wschodniej USA  ♣  wizycie ks Du w Rwandzie i Burundi  ♣  obchodach 150-lecia obecności Rodziny Wincentyńskiej w Argentynie  ♣ oraz o obchodach 50-lecia powstania misji Zgromadzenia na Fidżi.  Są także, jak zawsze infroamcje o nominacjach, święceniach i zmarłych konfratrach, które tym razem ze względu na obszerność w wersji on-line zostały umieszczone w osobnym aneksie.

>> pobierz NUNTIA 7/8 2009 w wersji PDF <<

◊  ♦  ◊  ♦  ◊  ♦  ◊  ♦  ◊  ♦  ◊  ♦  ◊  ♦  ◊  ♦  ◊  ♦  ◊  ♦  ◊  ♦  ◊  ♦  ◊  ♦  ◊  ♦

NUNTIA edycja polska (nr 7/8) Lipiec/Sierpień 2009

U progu 350 Rocznicy:
Misja jest ogniskiem, wokół którego chcemy skupić tegoroczne obchody zaczynające się 27 września 2009 i trwające aż do 27 września 2010. Nasza misja, by głosić ewangelię i służyć ubogim jest, jak zawsze, umotywowana Boża miłość, którą przekładamy na udzielanie miłosierdzia, bezpośredni kontakt i miłość do ubogich. (List Przełożonego Generalnego z 13 mają 2009).

Jak dotąd, przybywa wiadomości i projektach, programach i wydarzeniach. Przez wszystkie władze zaproszeni jesteśmy do aktywnego i twórczego w nich uczestnictwa. NUNTIA pragnie podkreślić uruchomienie witryny Famvin.org – 350 Rocznica – środka wzajemnej łączności, zachęty i pomocy przy osiąganiu celów obchodów rocznicowych. Każdego dnia my sami rozbudowujemy tę stronę. Zajrzyjcie i włączcie się.

W Kurii Generalnej:

Naszą wspólnotę ubogaciło przybycie nowego Brata, który będzie uczestniczył w misji Kurii. To Giuse Luu Xuan Minh Truong. Pochodzi z Wietnamu, gdzie ostatnio złożył śluby święte w Zgromadzeniu. A dzięki uniwersalnemu językowi gestów oraz przy pomocy lekcji zaczyna się uczyć się włoskiego.

Przełożony Generalny: W dniach 22-26 czerwca przewodniczył posiedzeniu Kurii Generalnej Tempo Forte. 29 czerwca spotkał się Przewodniczącymi Konferencji Wizytatorów, a 30 czerwca gościł w Kurii Seminarzystki Sióstr Miłosierdzia z Włoch. Wspólnie uczestniczyli w spotkaniu modlitewnym i formacyjnym oraz dzielili się przeżyciami. Po spotkaniu z JMV i MISEVI w Madrycie, w dniach 2 -5 lipca, 7. wyjechał do Australii aby wziąć udział w obchodach 50 rocznicy powstania misji Zgromadzenia na Wyspach Fidżi. Więcej informacji na temat tej wizyty można znaleźć w witrynie Famvin.org. Chociaż z terminarza Przełożonego Generalnego wynikało, że od 30 lipca do 2 września miał „wakacje”, to wiadomo, że wziął udział obchodach 200-lecia przybycia św. Elżbiety Anny Seton do Emmitsburga. (Czytaj w Famvin.org)

Wizytacja Prowincji Filadelfii:

W dniach od 5 kwietnia do 2 lipca 2009, ks. Gérard Du, przeprowadził Wizytację Kanoniczą Prowincji Wschodniej USA. Prowincja to w przybliżeniu 150 członków przebywających w 25 wspólnotach lokalnych rozrzuconych w sześciu stanach: Pensylwanii, New Jersey, Nowym Jorku, Północnej Karolinie, Maryland i Alabamie. Dom Prowincjalny, popularnie zwanym Domem Macierzystym znajduje się w dzielnicy oddalonej ok. 15 kilometrów na północny zachód od centrum Filadelfii. Tutaj znajdują się kuria prowincjalna, dom dla Misjonarzy emerytów i infirmeria. Wielu konfratrów pracowało na misjach w Panamie, Etiopii a nawet w Chinach kontynentalnych. W wielkim, sąsiednim budynku mieści się Krajowa Siedziba Stowarzyszenia Cudownego Medalika. Piękne i majestatyczne sanktuarium NMP od Cudownego Medalika nadal przyciąga tysiące pielgrzymów, którzy co poniedziałek przybywają na Nowennę. Konfratrzy prowadzą w pobliżu trzy wielkie parafie, do których należą przede wszystkim Afroamerykanie. Wiele dzieł miłosierdzia rozwinięto tutaj dla zaradzenia materialnym i duchowym potrzebom ubogich, szczególnie w szkle podstawowej i gimnazjum prowadzonym w parafii św. Franciszka we współpracy z Siostrami Miłosierdzia. Jeden z Misjonarzy jest dyrektorem kapelanów filadelfijskiego kompleksu więziennego w którym przebywa ok. 12 000 osadzonych.

Prowincja prowadzi dwa uniwersytety. Większy z nich, St. John’s University został założony w 1870 r. w Queens, dzielnicy Nowego Jorku. Uczy się w nim 23,000 studentów rozrzuconych w sześciu campusach, w tym jednym w Maison Mere w Paryżu i jednym w Collegio Leoniano, domu prowincjalnym Zgromadzenia Prowincji Rzymskiej w Rzymie. Drugi, Niagara University, został założony w 1856 r. i ulokowany w pobliżu Wodospadu Niagara w północno-zachodniej części stanu Nowy Jork. Kształci w przybliżeniu 4,000 studentów. W obu uczelniach, studenci pochodzą z ponad 100 krajów a najbiedniejsi studenci korzystają ze stypendiów. Misjonarze pracują jako kapelani akademiccy, oraz w administracji i jako kadra dydaktyczna podejmując znaczące starania aby przenieść na wszystkich współpracowników charyzmat Wincentyński z podstawowym celem jakim jest wyjście do ubogich i ulga w ich nędzy. Jadłodajnia nazwana „Bread and Life” (Chleb i Życie) ulokowana w przeludnionym Brooklynie wydaje ubogim posiłki dwa razy dziennie.

Większość Misjonarzy pracuje w parafiach, których przeważają chrześcijanie pochodzenia latynoskiego, Afroamerykanie lub imigranci z Azji.

Dwóch konfratrów prowadzi ośrodek rekolekcyjny w Spring Lake w stanie Michigan z widokiem na jezioro o tej samej nazwie i czarującymi krajobrazami, gdzie każdy może przybyć na wypoczynek cielesny i duchowy.

Misja w Panamie: Prowincja Filadelfii rozpoczęła misję w Panamie ponad 100 lat temu. Pierwsi misjonarze zostali skierowani do opieki duszpasterskiej i nad amerykanami i robotnikami angielskojęzycznymi w strefie kanałowej. Od tamtego czasu Konfratrzy skupili się na misji w głębi kraju, również wobec rdzennej ludności. Obecnie pięciu amerykanów i dwunastu panamczyków pracuje w sześciu wiejskich placówkach misyjnych i ośmiu dużych parafiach, nie licząc wielu należących do nich kaplic. Szczególnie zaangażowani są w formację świeckich przedstawicieli duszpasterskich i promocję intelektualną ludności wiejskiej.

W trakcie swojej wizyty w Stanach Zjednoczonych i Panamie ks. Gérard Du odwiedził szereg wspólnot Sióstr Miłosierdzia, odwiedzając je i spotykając się z Siostrami zwłaszcza w Domach Prowincjalnych w Albany oraz Emmitsburgu, w którym znajduje się wspaniała bazylika poświęcona św. Elżbiecie Annie Seton. W tym roku Siostry obchodzą dwustulecie przybycia świętej do Emmitsburga (1809-2009).

Wizytacja Regionu Rwandy i Burundi:

W dniach 1 do 14 czerwca ks. José María Nieto odwiedził należący do Prowincji Kolumbii Region Rwandy i Burundi. Konfratrzy kolumbijscy pracują w tych dwóch, położonych w samym środku Afryki krajach od 1999. Obecnie ośmiu Misjonarzy rozmieszczonych jest w trzech wspólnotach. W Rwandzie, „kraju tysiąca wzgórz” znajdują się parafia i misja w diecezji Ruhengeri oraz Seminarium św. Wincentego a Paulo na przedmieściach miasta Gitarama. W Burundi, ok. pięć godzin drogi od Gitaramy znajduje się parafia misyjna Ruisabi.

W latach 90-tych Rwanda i Burundi doświadczyły okropnych walk etnicznych. Obecnie, droga pojednania stara się leczyć dramatyczne rany tamtych wydarzeń. Oba kraje są bardzo młode i piękne ale niewyobrażalnie ubogie. Wiele osób lub rodzin musi przeżyć za mniej niż jednego dolara dziennie jedząc raz w ciągu dnia. Krajobraz dodatkowo pogarsza zależność od zagranicy i rozległa korupcja. Mimo to, w obliczu tak wielkiej biedy uśmiechy dzieci i radosna prostota dorosłych wzmacniają nadzieję na lepszą przyszłość. W takim otoczeniu nasi Misjonarze z determinacją pracują, głoszą Ewangelię jednocześnie promując rozwój oświatowy, ludzki i społeczny parafii.

W ciągu tych dziesięciu lat wyświęcono pierwszego kapłana ze Zgromadzenia – Jean Pierre’a Kashori. Obecnie liczba kandydatów i kleryków sprawia, że seminarium nie jest duże. W minionych latach formacja wstępna odbywała się przede wszystkim w Kolumbii. Teraz Prowincja i Region stawiają czoła dwóm ważnym wyzwaniom: usytuowaniu całego procesu formacyjnego w regionie lub innym kraju afrykańskim oraz przeprowadzeniu poważnej akcji powołaniowej. Z drugiej strony konfratrzy towarzyszą wspólnotom Sióstr Miłosierdzia i różnym grupom Rodziny Wincentyńskiej.

Ograniczona liczba misjonarzy, brak środków ekonomicznych, trudności procesu inkulturacji czy odmienność języka wydają się być przeciwnościami misji. Lecz świadomość religijna i świąteczna ludzi, ich gościnność i prostota, pragnienie Boga, godności i żywności prawdziwie wzmacniają gorliwość każdego misjonarza. Wielkie są działania Prowincji Kolumbii na tej misji. (Odwiedź blog „MISIONES AD GENTES VICENTINOS DE COLOMBIA” aby zobaczyć życie misji w Burundi i Rwandzie)

Z innych Prowincji:

Argentyna – 150-ta rocznica obecności charyzmatu Wincentyńskiego: Zbliża się data obchodów 150 lecia przybycia pierwszych Sióstr Miłosierdzia i pierwszych Misjonarzy na tereny Argentyny, Pragwaju i Urugwaju, a wraz z nimi przybycia charyzmatu jakim Pan Nasz obdarzył nas przez św. Wincentego a Paulo.

Z tej okazji tych obchodów w dniach od 6 do 17 września odwiedzi nas ks. Gregory Gay. Pragniemy podzielić się tą wiadomością z całą Rodziną Wincentyńską i zaprosić do poznania bliższych szczegółów na stronie internetowej Prowincji Argetntyny: www.cm-apu.org. Bardzo krótka prezentacja historyczna dostępna jest w portalu Famvin.org. Cytujemy jej fragmenty:

„14 września 1859 dwóch Misjonarzy księży i 12 Sióstr Miłosierdzia przybyło z Francji do portu w Buenos Aires na prośbę władz miejskich.”
„W trakcie bitwy pod Pavón, w 1861, władze poprosiły Siostry Miłosierdzia o opiekę nad rannymi. Wiele lat później, w trakcie Wojny Trójprzymierza ponownie polegały na pomocy i miłosierdziu Sióstr.”
„Wspaniałomyślne poświęcenie się opiece nad cierpiącymi na ciele i na duszy Księża Misjonarze i Siostry Miłosierdzia okazali w trakcie epidemii cholery i żółtej febry, które zdewastowały Buenos Aires. Niektórzy z nich zmarli w trakcie posługi.”
„Od zarania XX wieku do dziś Księża i Siostry wzmagają dzieła swojej posługi w różnych miejscach Argentyny, Paragwaju i Urugwaju. Odkrywając Chrystusa w najuboższych opiekują się parafiami, szkołami, szpitalami, ambulatoriami, domami dziecka i starców, jadłodajniami, internatami dla uczniów i misjami w głębi kontynentu wspólnie ze świeckimi tworzącymi Rodzinę Wincentyńską.”

Australia. 50-lecie misji na wyspach Fidżi: Archipelag Fidżi składa się z dwóch wielkich wysp – Viti Levu i Vanua Levu – oraz 330 mniejszych, z których 100 jest praktycznie bezludne. Dla turystów jest to raj na Pacyfiku, ale mieszkańcom kraju, w którym ocenia się, że jedna czwarta ludności żyje w biedzie nie jest tak kolorowo.

W niemal milionowej populacji 52% to chrześcijanie, w tym 37% to metodyści i 9% to katolicy.

W 1954 r. arcybiskup Suvy zwrócił się do Prowincji Australii Zgromadzenia Misji o pomoc przy otworzeniu szkoły średniej a w 1956 do utworzenia Wyższego Seminarium Duchownego. Żadna z tych próśb nie mogła być zaakceptowana, ale Misjonarze mieli możliwość przeprowadzenia w latach 1956 – 1958 misji na Fidżi, Tongo i Samoa.
Wołanie o stałe zaangażowanie w życie Kościoła na Fidżi nie pozostało głuche. 22 maja 1959 dwóch Misjonarzy australijskich , ks Arthur Bridgewater CM i ks. Tom O’Reilly CM wyjechali z Australii aby założyć misję na Fidżi. Ks. O’Reilly’ego wysłano celem utworzenia w 1960 Seminarium Duchownego a ks. Bridgewater przejął stację misyjną w Natovi dotąd prowadzoną przez Księży Marystów (S.M. – Stowarzyszenie Maryi).

Oficjalnie misja w Natovi została otworzona 23 września 1959. Odtąd czyni bardzo dużą posługę Kościołowi na Fidżi. Wybudowano kościoły. Założono tutaj Stowarzyszenie św. Wincentego a Paulo. Święcenia otrzymało ośmiu księży diecezjalnych.

Do fundacji Wyższego Seminarium nie doszło mimo planów. Ks O’Reilly opuścił Fidżi i przeniósł się do Mosgiel na Nowej Zelandii. Ks. Bridgewater zmarł na Fidżi w 1998.

Ostatecznie, w 1972 otworzono Seminarium Regionu Pacyfiku a ks. Frank Bourke CM został wytypowany do jego kadry. Misjonarze pracowali w nim jako wykładowcy w pełnym lub częściowym wymiarze. Obecnie na część etatu pracuje tutaj jeden Misjonarz.

W tym samym 1972 r. Misjonarze rozszerzyli aktywność duszpasterską przejmując parafię w Nausori. W 1979 z Filipin przybyły Siostry Miłosierdzia aby uczyć w szkołach podstawowej i średniej oraz odwiedzać domy. W następnych latach dołączyły do nich Szarytki z Australii, Indii i Irlandii.

W 1986 otworzono Dom Formacyjny św. Wincentego. Klerycy Misjonarscy uczęszczają na wykłady do Seminarium Regionu Pacyfiku wspólnie z alumnami diecezjalnymi i z innych wspólnot zakonnych. Od otwarcia Domu Formacyjnego święcenia otrzymało sześciu księży a dwóch braci złożyło Śluby Święte w Zgromadzeniu.

Przełożony Generalny uczestniczył w obchodach 50-lecia pierwszej Misjonarskiej fundacji na Fidżi od 10 do 13 lipca 2009 wypełniając bardzo pracowity program jubileuszu. (Czytaj więcej w Famvin.org)

Fundusz Stypendialny Prowincji Wschodniej: Ogłoszenie dotyczące Funduszu Stypendialnego prowincji Wschodniej USA. 1 grudnia 2009 został datą graniczną do podjęcia decyzji, które z Prowincji otrzymają stypendia.
Podania o stypendium prosimy kierować bezpośrednio do ks. Michaela Carrolla CM , Wizytatora Prowincji Wschodniej na adres 500 E. Chelten Ave., Philadelphia, PA 19144, USA; visitor@cmphlsvs.org. Prowincja Wschodnia USA poinformuje zaintersowane prowincje o zaakceptowaniu lub odrzuceniu podaniu do 31 grudnia 2009.

!!! Nominacje / Zatwierdzenia; Święcenia biskupie; Święcenia kapłańskie; Necrologium ze względu na swoją obszerność można przeczytać w formie aneksu do NUNTIA w wersji PDF (pobierz/otwórz Aneks)

Każdy z nas powierzył Zgromadzeniu postanowienie by w nim żyć i umrzeć; każdy z nas wniósł do niego wszytko co posiada, swoje ciało, duszę, wolę, zdolności, zaradność i inne. Dlaczego tak? Aby uczynić to co uczynił Jezus Chrystus by zbawić świat. W jaki sposób? Przy pomocy więzi, która istnieje między nami i ofiary jaką uczyniliśmy by żyć i umrzeć w tym Zgromadzeniu oraz wnosząc do niego wszystko co mamy i robimy. Odtąd dzieje się tak, że ta wspólnota, która istnieje między Missjonarzami okazuje każdej osobie korzyści z caleo ciała. (SVP XII, Conf 196, 12/13/158)

… ci wszyscy Misjonarze są bardzo szczęśliwi odkąd , jak powiedział N(asz) P(an), ocalili swoje życie tracąc je, i powinniśmy oczekiwać większej pomocy od nich przed Bogiem niż jakby byli z nami; z woli Bożej ich prochy bedą nasieniem wielu robotników apostolskich. (SVP. VI,501)