Kartka z kalendarza: 375 lat Zgromadzenia Sióstr Miłosierdzia

29 listopada 1633, św. Ludwika de Marillac  i trzy lub cztery inne kobiety, które już wcześniej pracowały przy posłudze ubogim, rozpoczęły życie wspólnotowe w domu Panny Le Gras przy rue des Fossés-Saint-Victor, niedaleko kościoła parafialnego p.w. św. Mikołaja Chardonnet w Paryżu.

Fakt ten dał początek Zgromadzeniu Sióstr Miłósierdzia św. Wincentego a Paulo. Jego powstanie okazało się niejako koniecznością. Członkinie istniejącego Bractwa Miłosierdzia, pochodzące z nobilitowanych i arystokratycznych rodzin coraz częściej w posłudze ubogim wysługiwały się swoimi służącymi i pokojówkami. Ta praktyka doprowadziła św. Wincentego i św. Ludwikę do zorganizowania wspólnoty osób świeckich całkowicie poświęcających się posłudze ubogim, chorym i potrzebującym.

Dwadzieścia lat póżniej pierwsze Córki Miłosierdzia (popularnie nazywane "szarytki" jako pochodna od francuskiego "charite"), dotarły do Warszawy, zaproszone do Polski przez Królową Marię Ludwikę Gonzagę. Polska jest pierwszym krajem, poza Francją, w którym Siostry Miłosierdzia się osiedliły.