Papież Franciszek ogłasza Encyklikę „Dilexit nos”, w której trzykrotnie cytuje św. Wincentego a Paulo

Papież Franciszek opublikował dziś swoją czwartą encyklikę, zatytułowaną Dilexit nos – „Umiłował nas”, zachęcając cały Kościół do ponownego odkrycia centralnego miejsca miłości Chrystusa wyrażonej w Najświętszym Sercu i bezwarunkowej miłości Boga do człowieka poprzez tajemnicę Serca Chrystusa. Konferencja prezentująca encyklikę odbyła się w Biurze Prasowym Watykanu 24 października w południe czasu rzymskiego, z udziałem ks. Bruno Forte, teologa i arcybiskupa Chieti-Vasto we Włoszech, oraz siostry Antonelli Fraccaro, przełożonej generalnej Uczennic Ewangelii.

Dilexit nos porusza istotne tematy, takie jak współczucie, miłosierdzie i bliskość Boga z ubogimi i zmarginalizowanymi, cechy charakterystyczne magisterium papieża Franciszka. Ojciec Święty podkreśla, że Najświętsze Serce Jezusa jest odwiecznym symbolem absolutnego oddania się Boga, który „miłuje do końca”, zachęcając wiernych do naśladowania tego oddania w ich własnym życiu, zwłaszcza w służbie najbardziej bezbronnym.

Nabożeństwo do Najświętszego Serca Pana Jezusa stanowiło rdzeń duchowości katolickiej, a papież Franciszek podejmuje je ponownie jako sposób na ożywienie duchowości chrześcijan w dzisiejszym świecie. Wspomina również o znaczeniu tego nabożeństwa w czasach polaryzacji i konfliktów, podkreślając, że miłość Chrystusa jest jedyną drogą do pojednania i jedności.

Jest to czwarta encyklika papieża Franciszka, po Lumen fidei (2013), Laudato si’ (2015) i Fratelli tutti (2020), po raz kolejny potwierdzająca duszpasterskie serce jego pontyfikatu, mające na celu odnowienie misji Kościoła w świecie poprzez miłość i współczucie.

Dla Rodziny Wincentyńskiej jest również źródłem radości, to, że Papież cytuje św. Wincentego a Paulo. Poniżej przedstawiamy artykuły autorstwa ks. Andrésa Felipe Rojasa CM : Papa Francisco menciona a San Vicente de Paúl en su nueva encíclica. oraz Puntos claves de la nueva encíclica del Papa Francisco: DILEXIT NOS opublikowane w portalu formacyjno-informacyjnym Corazón de Paúl (po hiszpańsku)

Kliknij na zdjęcie, aby przeczytać Encyklikę Dilexit Nos

Kluczowe elementy nowej encykliki Papieża Franciszka „Dilexit nos”

I. Znaczenie serca

• Znaczenie serca: W tradycji greckiej termin karidia odnosi się do centrum istoty ludzkiej, w którym przeplatają się myśli i uczucia. Serce jest miejscem, w którym podejmowane są decyzje i nawiązywane są więzi z innymi. Papież Franciszek podkreśla, że nieuwaga wobec serca prowadzi do alienacji i powierzchownych relacji.
• Współczesne wyzwania: Współczesne społeczeństwo stoi w obliczu ryzyka utraty swojego centrum, uwikłanego w konsumpcjonizm i technologię. Prowadzi to do oderwania się od sensu życia i tożsamości.
• Potrzeba dogłębnych pytań: Wierni są zaproszeni do refleksji nad fundamentalnymi pytaniami dotyczącymi ich istnienia i celu, co prowadzi do głębszego połączenia z ich sercem.
• Serce jako centrum osoby: Serce jest postrzegane jako rdzeń duchowej tożsamości, w którym znajduje się zdolność do kochania i bycia kochanym. Prawdziwa autentyczność i spełnienie są osiągane poprzez życie z serca.

II. Czyny i słowa miłości

• Miłość Chrystusa: Serce Chrystusa jest rdzeniem pierwszego głoszenia Ewangelii. Jezus podchodzi do ludzi z miłością i współczuciem, pokazując, że w Jego relacji z nami nie ma miejsca na strach.
• Spojrzenie Jezusa: Papież wspomina o tym, jak Jezus patrzy na ludzi z miłością, dostrzegając ich zmagania i cierpienia. To spojrzenie jest gestem bliskości i akceptacji.
• Krzyż jako symbol miłości: Oddanie się Chrystusa na krzyżu jest ostatecznym wyrazem miłości. Paweł podkreśla, że miłość Chrystusa przejawia się w Jego ofierze za ludzkość.
• Nabożeństwo do Serca Chrystusa: Nabożeństwo do Najświętszego Serca nie powinno być postrzegane jako odwrócenie uwagi od Chrystusa, ale jako droga do głębszej relacji z Nim.

III. Oto serce, które tak bardzo kochało

• Pragnienie miłości: Serce Chrystusa pragnie miłości i pragnie być odwzajemnione. Pragnienie to przejawia się w pragnieniu, by ludzie odpowiedzieli na Jego miłość.
• Społeczny wymiar miłości: Miłość do naszych braci i sióstr jest najlepszą odpowiedzią na miłość Chrystusa. Papież podkreśla, że miłości nie można oddzielić od działań społecznych i zaangażowania na rzecz innych.
• Zadośćuczynienie i budowanie: Zadośćuczynienie Sercu Chrystusa obejmuje pracę nad leczeniem ran świata i budowaniem cywilizacji miłości. Wymaga to aktywnego zaangażowania na rzecz sprawiedliwości i godności ludzkiej.

IV. Miłość, która oddaje się jako napój

• Społeczne zadośćuczynienie: Zadośćuczynienie jest nie tylko aktem indywidualnym, ale ma silne znaczenie społeczne. Papież Franciszek wzywa chrześcijan do przyłączenia się do budowania bardziej sprawiedliwego i troskliwego społeczeństwa.
• Leczenie zranionych serc: Zadośćuczynienie obejmuje również uzdrowienie serc zranionych przez grzech i niesprawiedliwość. Miłość Chrystusa musi przepływać przez nasze działania wobec innych.
• Ofiara miłości: Prawdziwe zadośćuczynienie jest ofiarowane Sercu Chrystusa, pozwalając Jego miłości rozszerzać się w świecie. Wymaga to przemiany ludzkiego serca.

V. Miłość za miłość

• Odpowiedź na miłość Chrystusa: Odpowiedzią na miłość Chrystusa musi być miłość do innych. Papież podkreśla, że miłość nie jest wymyślona, ale wynika z przemiany serca.
• Misja i komunia: Misją chrześcijan jest przekazywanie światu miłości Chrystusa. Jest ona przeżywana w komunii ze wspólnotą i Kościołem.
• Wymiar misyjny: Misja nie jest tylko obowiązkiem, ale wyrazem otrzymanej miłości. Misjonarze muszą być ludźmi zakochanymi w Chrystusie, gotowymi dzielić się tą miłością.

Fragmenty wypowiedzi papieża Franciszka na temat św. Wincentego a Paulo:

Nabożeństwo do Serca Chrystusa powraca w duchowej drodze wielu różnych świętych, i u każdego z nich ta pobożność przyjmuje nowy wymiar. Przykładowo, św. Wincenty a Paulo mawiał, że tym, czego Bóg pragnie jest serce: „Bóg żąda przede wszystkim naszego serca, ono jest najważniejsze. Dlaczego jest tak, że ktoś, kto nie ma dóbr, będzie miał większą zasługę niż ten, kto posiada wielkie dobra i ich się wyrzeka? Dlatego, że ten kto nic nie posiada, bardziej kocha Boga. A tego Bóg pragnie szczególnie” [1] Wiąże się to ze zgodą na zjednoczenie własnego serca z Sercem Chrystusa: „Coś niesłychanego! Siostra czyni wszystko co może by przysposobić swe serce do zjednoczenia go z sercem Jezusa (…) jakich to błogosławieństw nie otrzyma od Boga!” [2] .

[1] Konferencja „O ubóstwie” (13 sierpnia 1655), w: Św. Wincenty a Paulo, Listy, Konferencje, Dokumenty, t. XI, tłum. ks. Józef Kapuściak, WITKM, Kraków 2017, s. 297.

[2] Konferencja „O umartwieniu, korespondencji i wychodzeniu z domu” (9 grudnia 1657), w: Św. Wincenty a Paulo, Listy, Konferencje, Dokumenty, t. X, dz. cyt., s. 376.

Ks. Huvelin, kierownik duchowy św. Karola de Foucauld, mawiał, że „kiedy nasz Pan mieszka w sercu, daje mu takie uczucia, a serce otwiera się na maluczkich. Takie było usposobienie serca Wincentego a Paulo (…). Kiedy nasz Pan mieszka w duszy kapłana, skłania ją ku ubogim” [3]. Ważne jest, aby zauważyć, że to poświęcenie św. Wincentego, które opisuje ks. Huvelin, karmiło się także nabożeństwem do Serca Chrystusa. Wincenty zachęcał, „aby z serca Jezusowego zaczerpnąć słowo pocieszenia i przekazać je takiemu biednemu choremu” [4]. Aby to się urzeczywistniło, niezbędna jest przemiana własnego serca, która dokonuje się za sprawą miłości i łagodności Serca Chrystusa. Św. Wincenty często powtarzał to przekonanie w swoich kazaniach i radach, do tego stopnia, że stało się ono ważnym elementem Konstytucji jego Zgromadzenia: „Wszyscy… dołożą starań, aby sobie przyswoić naukę zawartą w słowach Chrystusa: «Uczcie się ode Mnie, bo jestem cichy i pokorny sercem» (Mt 11, 29), mając na uwadze, że jak On sam zapewnia łagodnością bierzemy w posiadanie ziemię, jako że pełniąc tę cnotę pozyskujemy serca ludzkie i pociągamy je do Boga czego nie osiągną inni, którzy się obchodzą z bliźnim zbyt szorstko i zbyt surowo.” [5].

[3] H. Huvelin, Quelques directeurs d’âmes au XVII siècle, Paris 1911, s. 97.

[4] Por. Konferencja „ O służeniu chorym i trosce sióstr o własne zdrowie” (11 listopada 1657), w: Św. Wincenty a Paulo, Listy, Konferencje, Dokumenty, t. X, dz. cyt., s. 311.

[5] RW II, 6 , Konstytucje Reguły Wspólne Zgromadzenia Misji, Kraków 2012, s. 90.

Przedłużanie płomieni miłości Serca Chrystusa dokonuje się również w dziele misyjnym Kościoła, który niesie wieść o Bożej miłości objawionej w Chrystusie. Św. Wincenty a Paulo nauczał o tym bardzo dobrze, kiedy zachęcał swoich uczniów, aby prosili Pana o „to serce, które każe nam iść wszędzie, serce Syna Bożego, [serce naszego Pana], które każe nam iść tak, jak On by poszedł, (…). On wysłał w tym celu apostołów i tak jak ich posyła nas, byśmy wszędzie nieśli ogień” [6].

[6] „Refleksje na różne tematy” (22 sierpnia 1655), w: Św. Wincenty a Paulo, Listy, Konferencje, Dokumenty, t. XI, dz. cyt., s. 339.

Zachęcamy także do przeczytania kolejnych artykułów ks. Andrésa Felipe Rojasa CM na temat encykliki „Dilixit nos”: 30 frases que resumen la Encíclica DILEXIT NOS del Papa Francisco oraz Los santos citados por el Papa Francisco en su nueva encíclica DILEXIT NOS y el aporte de cada uno de ellos.