W swoim serwisie internetowym (http://www.ssvpbrasil.org.br/) Stowarzyszenie św. Wincentego a Paulo w Brazylii poinformowało, że brazylijska diecezja Ponta Grossa (stan Parana) wniosła do Watykanu o rozpoczęcie procesu beatyfikacyjnego ks. Wacława (Wenceslau w Brazylii) Szuniewicza CM 

Jak pisze SSVPbrasil.org.br  “Jeśli wszystko pójdzie dobrze, obok wizerunków św. Wincentego de Pawła, św. Ludwiki de Marillac i jakże wielu innych świętych z Rodziny Wincentyńskiej znajdzie się również wizerunek Wacława (Wenceslau) Szuniewicza CM (1892-1963), znanego jako “Padre Doutor” (“Ksiądz Doktor”)”

Ksiądz Wacław, w Brazylii Wenceslau, urodził się 28 grudnia 1892 r. w Głebokiem, w ówczesnej gubernii wileńskiej, w polskiej szlacheckiej rodzinie Szuniewiczów od kilku wieków osiadłych między Wilnem a Połockiem jako siódme, najmłodsze dziecko rzemieslnika Romualda Szuniewicza i Pauliny z Cybulskich. W 1898 r. rodzina Wacława przeprowadziła się do Smoleńska, gdzie skończył gimnazjum. Następnie udał się do Moskwy na studia, gdzie w 1917 r. uzyskał dyplom lekarza. Zaraz po studiach wcielony do armii carskiej i wysłany na front miński. Był lekarzem w szpitalu Czerwonego Krzyża w Smoleńsku, a nastepnie w szpitalu publicznym w Woroneżu. Po zakończeniu I wojny światowej osiadł w Wilnie. W latach 1922-1926 pracował w Klinice Pediatrii Uniwersytetu im. Stefaqna Batorego w Wilnie jako asystent, najpierw młodszy, a pózniej starszy i nadetatowy.

23 kwietnia 1927 r. wstapił do Zgromadzenia Misji. 8 września 1930 r. otrzymał święcenia kapłańskie i jeszcze w tym samym roku wyjechał do Chin, gdzie Prowincja Polski rozpoczynała pracę misyjną w Xingtai (inaczej Shunteh-fu) w prowincji Hubei zastepując odbieranych z niechęcią przez miejscowych Francuzów .  Po przyjeździe do Chin rozpoczął pracę jako misjonarz i lekarz. Na początek zorganizował w Xingtai szpital na 19 łóżek. Po kilku latach w szpitalu było już 100 łóżek, a w promieniu 30-70 kilometrów od Xingtai otworzył i prowadził 18 przychodni. Wszystkie regularnie odwiedzał jeżdżąc od jednej do drufiej na rowerze. Przy doskonałej organizacji Ksiądz Szuniewicz mógł przeprowadzić 35 zabiegów okulistycznych dziennie. Rocznie w tamtych warunkach medycznych i technicznych osobiście przeprowadzał ok. 800 operacji zaćmy. Według zapisów, tylko w 1934 roku, we wszytkich podległych Szuniewiczowi placówkach medycznych udzielono ponad 154 000 porad i zabiegów okulistycznych.

W dowód uznania ks. Szuniewicz został mianowany dyrektorem generalnym wszystkich szpitali katolickich w pólnocnych Chinach. Szpital w Xingtai stał się celem pielgrzymek chorych z najodleglejszych miejscowości. Pod kierunkiem Szuniewicza tutaj kształcili się i nabierali doświadczenia chińscy lekarze okuliści.  Nazywano go Xuan Weiren ((宣尉仁) – “człowiek ze srebrną brodą”. W 1938 r. do Pekinu, gdzie w trzy miesiące urochomił oddział okulistyczny w szpitalu głównym na Uniwersytecie Katolickim.   Od grudnia 1946 do lutego 1949 pracował we Fancuskim Prowincjalnym Szpitalu Sióstr Miłosierdzia w Tiencin, Francuskim Szpitalu w Pekinie oraz dwóch jednocześnie szpitalach w Szangaju. Misja Szuniewicza została przerwana wraz z rewolucją i przejęciem władzy przez komunistów. W 1949 r. podobnie jak wszyscy polscy misjonarze wyjechał z Chin. Nie wrócił do wówczas już komunistycznej Polski, lecz przez Australię dotarł do Stanów Zjednoczonych.

Pomnik Ks. Szuniewicza przed szpitalem okulistycznym jego imienia w Xingtai (Shunteh-fu)

Tak jak wielu innych polskich misjonarzy św. Wincentego a Paulo znalazł schronienie w ówczesnej Wice-Prowincji Polski w Utica (obecnie Prowincja Nowej Anglii). Najpierw mieszkał w parafii św. Michała Archanioła w Derby, w Connecticut, a później przeniósł się do parafii św. Stanisława BM w New Haven, Connecticut. To miasto to nie tylko pierwsza placówka polskiej misji Zgromadzenia w USA, ale również siedziba renomowanego Uniwersytetu Yale. Ks. Szuniewicz podjął praćę naukową i dydaktyczną na wydziale medycznym Yale. Przez cały powtarzał, że praca naukowa jest tylko dodatkiem do pracy duszpasterskiej. Dlatego po kilku miesiącach wykładów na Uniwersytecie postanowił wyjechać tam, gdzie czuł się bardziej potrzebny do Brazylii. W styczniu 1952 r. przyjechał do ówczesnej Wice-Prowincji Polski w Kurytybie (Obecnie Brazylijska Prowincja Południowa) w stanie Parana, gdzie od 1903 bardzo owocnie pracowali polscy misjonarze św. Wincentego a Paulo.  Najpierw znalażł sie w Mafrze, a potem przeniósł się do Irati, gdzie przez siedem lat aż do śmierci posługiwał w miejscowym kościele św. Michała.

Aż do śmierci był czynnym, praktykującym lekarzem okulistą. Znał biegle siedem języków. Oprócz polskiego posługiwał się rosyjskim, łaciną, mandaryńskim, angielskim, francuskim i portugalskim. Nigdy nie zapomniał o swoich polskich korzeniach. “Moja ojczyzna Polska pozostanie opiekunką mojej duszy, poglądów i języka” pisał w jednym z listow. Zmarł w Irati 16 października 1963 r. Tam został pochowany na miejskim cmentarzu.

Jako okulista i naukowiec znany był jako prekursor chirurgicznego leczenia astygmatyzmu rogówkowego i leczenia retinopatii. Badania rozpoczęte w Chinach kontynuował na Uniwersytecie w Yale, a niektóre póżniej w Mafra w Brazylii. Mimo, że rękopisy z wynikami tych badań zostały przekazane do publikacji w 1952 to nigdy nie zostały wydane pod jego nazwiskiem. Jednak w świecie medycznym jego dorobek naukowy jest nadal głeboko sznaowany i kontynuowany, również w Chinach, gdzie władze komunistyczne nadały imię Ks. Szuniewicza szpitalowi okulistycznemu w Xingtai, który on załozył i który rozbudowany do rozmiaru kliniki.

W dniu pogrzebu Księdza Doktora posłowie parlamentu stanowego zgromadzeni w Kurytybie uczcili kego pamięć, co odnotowano w aktach zgromadzenia plenarnego. W 1968 r. Rada Miejska w Irati uczciła polskiego misjonarza nazywając jedną z ulic i szkołę w Villa Rio Bonito (Grupo de Padre Venceslau Szuniewicz) jego imieniem.

Mieszkając w Irati przede wszystkim poświęcił się pomocy społecznej.  Założył przychodnię i bibliotekę. Praktykował medycynę w Szpitalu Miłosierdzia św. Wincentego a Paulo (Hospital de Caridade São Vicente de Paulo). Tutaj założył również  dom wspólnoty Zgromadzenia Misji.

Ks. Wenceslau Szuniewicz CM w Irati, Parana, Brazylia

Według informacji podanych w lokalnej rozgłosni Radio Najuá, o rozpoczęciu procesu beatyfikacyjnego powiadomił na początku tego miesiąca, w trakcie obchodów uroczystości św. Michała Archanioła, patrona miejscowego kościoła, biskup Sérgio Arthur Braschi.

Biskup poinformował, że spotkał się z Ks. Tomažem Mavričem CM, Przełożonym Generalnym Zgormadzenia Misji i Sióstr Miłosierdzia, który odwiedził Paranę (w związku z obchodami 50-lecia Brazylijskiej Prowincji Południowej inaczej Prowincji Kurytyby), aby poznać więcej szczegółów na temat życia “Księdza Doktora” oraz uzgodnić szcegóły dotyczące ropzpoczęcie procesu beatyfikacyjnego.

Po rozpoczęciu procesu beatyfikacyjnego kandydat staje się “Sługą Bożym”. Po dokładnym zbadaniu i zweryfikowaniu przez Stolicę Apostolską cudów, może zostać  ogłoszonym błogosławionym, a następnie świętym.