Publikujemy najnowsze, marcowe,  wydanie NUNTIA — Biuletynu Kurii Generalnej Zgromadzenia Misji. W obecnym Biuletynie można przeczytać o:  ♦ obradach Tempo Forte,  ♦ relację z wizyty Przełożonego Generalnego  w Kenii, ♦ sprawozdanie ks. Jose Ubillus’a z wizytacji kanonicznej turyńskiej, ♦ sprawozdanie ks. Gerarda Du z  wizytacji kanonicznej prowincji paryskiej, ♦ informację o uroczystościach w Egipcie w 40 dni od śmierci Patriarchy Staphanosa II.

Zapraszamy do lektury on-line , poniżej,   lub do pobrania wersji PDF

Kuria Generalna:

Rada Generalna w dniach 2-7 marca odbyła posiedzenia Tempo Forte. Informacje na ten temat przekazane zostały obficie w liście Przełożonego Generalnego. W tym czasie dom był pełen, ponieważ z powodu zebrania, do już kompletnej wspólnoty przybyli kolejni Misjonarze.

Przede wszystkim ucieszyła nas obecność trzech Wizytatorów z USA, którzy przybyli celem zaprezentowania Radzie wyników prac nad rekonfiguracją swoich prowincji, której kulminacją jest wybór Wizytatora nowej prowincji – księdza Perry’ego F. Henry’ego.

Przez kilka dni towarzyszyli nam także nowy dyrektor Vincentian Solidarity Office, ks. Miles Heinen, i jego asystent p. Scott Fina, wspólnie z poprzednim dyrektorem, br. Peterem Campbell’em, który przekazywał obowiązki.

W końcu był z nami także, ks. John Freund, webmaster Famvin.org i Cmglobal.org pokazując jak restrukturyzować te serwisy dla Zgromadzenia.

Z powodu bliskości Kurii ks. Jean’a Landousies odnotowujemy tutaj radosną wiadomość o jego szczęćiu z powodu towarzyszenia Ojcu Świętemu w jego podróży do Afryki ostatnio.

Prowincje:

USA – Środkowy Zachód. Misja w Kenii, Wizyta Przełożonego Generalnego.

Wizyta trwała od 12 do 19 marca 2009. W swoim sprawozdaniu, które w całości zostanie opublikowane w Cmglobal, Przełożony Generalny podkreśla działalność De Paul Centre: ośrodka z trzema poziomami kształcenia oraz warsztatem meblarskim. W seminarium, w Centrum, przebywa 8 osób w postulacie, 17 studentów filozofii i pięciu studentów teologii lub podyplomowych. W Seminarium Internum jest 7 seminarzystów z Prowincji Środkowo-Zachodniej USA i dwóch z Regionu Kamerunu. Przełożony Generalny odprawił Mszę św. ze wszystkimi mieszkańcami Centrum. Jednego dnia wieczorem miało miejsce spotkanie studentów De Paul Centre. W trakcie zadawali wiele pytań, w których widać było ich godne uwagi i wyraźne zainteresowanie międzynarodowym charakterem Zgromadzenia i Rodziny Wincentyńskiej.

Podobnie, Tangaza College wybija się jako seminarium międzyzakonne, w którym pracuje większość z 60 wspólnot zakonnych obecnych w tym regionie. Nasi konfratrzy z prowincji środkowo-zachodniej, a także kilku gościnnie, wykłada w seminarium. Tutaj możemy zobaczyć przekazaną przez Prowincję Wschodnią USA bibliotekę z dawnego Mary Immaculate Seminary w Northampton, Pennsylwania.

Kolejnym dziełem misyjnym, na które wskazuje Przełożony Generalny jest praca Sióstr Miłosierdzia działających w Kenii na czterech placówkach. Niektóre z tych miejsc odwiedził: dom Projektu DREAM – ośrodek dla dzieci chorych na AIDS, kobiet i starszych, które podejmują starania by odzyskać zdolność do dbania o siebie; więzienie dla kobiet; praca w środowisku ubogich itd. 15 marca, uroczystość św. Ludwiki, im poświęcił celebrując Eucharystię i rozmawiając ze wszystkimi siostrami w misji. Jest to teren działania Prowincji Irlandii, na którym współdziałają Siostry z USA, Irlandii, Wielkiej Brytanii, Erytrei, Etiopii, Nigerii i innych.

Relacjonując swoją wizytę, Przełożony Generalny wskazał szczególnie na dwóch starszych konfratrów z prowincji środkowo-zachodniej, którzy mi podeszłego wieku – 80 i 86 lat – nadal, w pełny wymiarze, pracują w Seminarium św. Karola. Przełożony Generalny bardzo interesuje się seminarzystami. W Seminarium Internum odprawił Mszę sw. i odbył długie spotkanie z nimi.

Okazując swoje zainteresowanie promocją Rodziny Wincentyńskiej odwiedził dwie wspólnoty Braci Miłosierdzia ( Fratres Misericordiae i Fratres Caritatis ).

Wizyta dała Przełożonemu Generalnemu wiele powodów do radości – nieformalne spotkania ze wszystkimi, wspomnienie braterskiej atmosfery pożegnalnej uczty w De Paul Centre, oraz przekonanie, że zobaczył wzorcową misję, dobrze prosperującą ze wspaniałym programem formacyjnym, prawdopodobnie najlepszym nie tylko w Afryce, ale w całym Zgromadzeniu Misji. Misja kenijska zmierza ku przekształceniu się w prowincję jeżeli tak bezie Wola Boża, by w ten sposób wzmocnić obecność Zgromadzenia na ziemi afrykańskiej. Misja współpracuje z Siostrami Miłosierdzia, lecz musi się nadal rozwijać, ze wzmożoną intensywnością, w Rodzinie Wincentyńskiej.

Rzym.Wizytacja kanoniczna. (7-26 stycznia 2009). Ze sprawozdania ks. José Antonio Ubillús’a, Asystenta Generalnego. W trakcie całej wizytacji, ks. Ubillusowi towarzyszył ks. Pietro Angelo Fanzaga z Prowincji Turynu.

Ks. Ubillús oznajmił, że był pod wrażeniem widząć, że Prowincja, mimo pewnych trudności I wyzwań jest Wincentyńska zarówno co do ducha jak I dzieł: misje ludowe, formacja i przygotowanie do kapłaństwa, ewangelizacja I posługa ubogim, towarzyszenie Rodzinie Wincentyńskiej, szczególnie Siostrom Miłosierdzia.

Ks. Ubillús wyraził także wielką wdzięczność za braterskie przyjęcie z jakim się spotkał we wszystkich wspólnotach oraz za miłe wrażenie jak wywarło na nim duszpasterstwo prowadzone przez Misjonarzy. Kontynuując swoje sprawozdanie wyróżnił te, które uznał za najważniejsze:

◙ Wspólnota parafii Tor Sapienza, w której priorytetem są grupy neokatechumenalne, promujące i otwarte na inne grupy i ruchy, wśród których są te zajmujące się pomocą najbiedniejszym. ◙ Dom San Silvestre a Quirinale, gdzie wspólnota prowadzi rezydencję dla księży, w której grupa młodych kapłanów, również naszych własnych, odnajduje komfortowe miejsce w pobliżu uniwersytetów i instytutów, gdzie mogą studiować w przyjaznym klimacie. ◙ Trzy sektory, na jakie podzielony został dom w Sienie – Dom Misyjny jako ośrodek dla chorych i starszych Misjonarzy, w tym prowincjalną infirmerię; dom opieki dla świeckich w podeszłym wieku, który zajmuje większą część budynku; oraz rezydencję Sióstr Miłosierdzia, z które oddają się opiece nad starcami, a część z nich w podeszłym wieku nadał uczestnicy wżyciu wspólnotowym z tymi, które są jeszcze aktywne. ◙ Wspólnota we Florencji, której podstawowym dziełem są misje ludowe, ale która angażuje się także w animację Rodziny Wincentyńskiej, szczególnie Sióstr Miłosierdzia, Wolontariuszy Wincentyńskich (AIC), Młodzieży Wincentyńskiej (JMV), Stowarzyszenia św. Wincentego a Paulo, a także opiekuje się powierzonym wspólnocie kościołem i posługą przy Sakramencie Pojednania w katedrze. ◙ Parafia Najświętszego Serca w Grosseto – miejsce, gdzie bardzo dobrze przygotowane celebracje liturgiczne i życie sakramentalne łączą się z pomocą społeczną najbardziej potrzebującym, szkołą dla dzieci i innymi potrzebami wspólnoty parafialnej. ◙ Pomoc młodzieży w potrzebie, projekt zainicjowany kilka lat temu przez ks. Matteo Tagliaferri w Trivigliano, który niektórzy już ukończyli, służy różnym ośrodkom w których jest kontynuowany a przenoszony jest także na pomoc dorosłym. ◙ Kolegium Leonianum, tradycyjnie wspiera dzieło posługi klerowi i księżom-studentom ze Zgromadzenia, w którym mieszczą się Wincentyńskiej Centrum Liturgiczne nadal świadczące nie ocenioną pomoc Zgromadzeniu i Kościołowi, Narodowe Centrum Wolontariatu Wincentyńskiego (AIC), Regionalne Centrum Miejskie oferujące bezpośrednią pomoc ubogim. Do tych dzieł dołącza gościnność okazana Uniwersytetowi św. Jana z Nowego Jorku, który w tutejszym campusie proponuje edukację na poziomie unwersyteckim. ◙ Parafia „Maria Regina Mundi” w Bolonii, która podobnie jak wspomniana w Grosseto, łączy liturgię z życiem sakramentalnym, pomocą społeczną i innymi potrzebami wspólnoty parafialnej. ◙ Dzieło prestiżowego seminarium Kolegium Alberoni w Piacenzie to przede wszystkim aktywna działalność tworzących wspólnotę Misjonarzy, przy kształceniu i formacji seminarzystów diecezjalnych i naszych studentów, przy posłudze w Uniwersytecie Katolickim, w parafiach, wspieraniu Rodziny Wincentyńskiej, zwłaszcza Sióstr Miłosierdzia, i w więzieniu.

Paryż. Wizytacja Kanoniczna (16 stycznia – 28 lutego). Ze sprawozdania Asystenta Generalnego, ks. Gerarda Du:

Wieczorem, przed rozpoczęciem wizyty odbyło się wstępne spotkanie wspólnoty Domu Macierzystego, na którym przedstawiono cele wizyty. W następnych dniach odbywały się indywidualne rozmowy z każdym z konfratrów, których jest tutaj ponad trzydziestu.

Dom Macierzysty to przede wszystkim gościnne miejsce dla konfratrów, którzy przyjeżdżają z całego świata by uczestniczyć w sesjach CIF (Międzynarodowego Centrum Formacyjnego), dla diecezjalnych księży-studentów, młodych konfratrów z regionu Kamerunu i Wietnamu,którzy we Francji doskonalą swoją formację, oraz dla różnych grup, zakonnych i świeckich, z różnych ruchów i stowarzyszeń, zwłaszcza w weekendy.

W towarzystwie Wizytatora, ks. Elie’go Delplace, ks. Du odwiedził wszystkie wspólnoty lokalne: ◙ Bondues na północy, w pobliżu Lille, gdzie superiorem jest były Wizytator, ks. Piotr Cornée. ◙ Courneuve, na północnych obrzeżach Paryża, gdzie niedawno utworzono wspólnotę międzyprowincjalną by ożywić bardzo liczebną parafię, złożoną głównie z afrykańskich imigrantów. ◙ Amiens, ok. 100 km na północ od Paryża (niedaleko Folleville, tak drogiego Misjonarzom), gdzie konfratrzy prowadzą parafię Św. Anny i którym diecezja powierzyła obszary wiejskie. ◙ Pitres, w diecezji Evreux, niedaleko Rouen, w Normandii, gdzie w szerokim zakresie konfratrzy posługują duszpastersko. ◙ Haute Marne, w diecezji Langres-Chaumont, gdzie dwóch młodych konfratrów obsługuje powierzony przez diecezję cierpiącą na dramatyczny brak księży obszar. ◙ Na koniec wspólnota w Metzu, na północnym wschodzie, składająca się z sześciu konfratrów, którzy ogólnie mówiac pracują w trzech parafiach bardzo od siebie oddalonych. Koniecznie wspomnieć tutaj należy o parafii świętych Szymona i Judy, często odwiedzanym miejscu pielgrzymkowym, w którym Misjonarze pracują od 1921 r. Emerytowany konfrater jest kapelanem w domu dla emerytowanych Sióstr Miłosierdzia z regionu. Kolejny jest profesorem w Wyższym Seminarium Duchownym w Nancy i proboszczem.

Prowincja Paryska Francji skąła się obecnie z 64 Misjonarzy, w tym 4 braci. Średnia wieku to 68,5 roku. Dwie trzecie konfratrów (42) ma między 60 a 100 lat (średni wiek to 80,3) i mieszkają oni albo w infirmerii albo w Domu Macierzystym. Tylko 22 konfratrów ma mniej niż 60 lat.

Pomimo wieku, wielu konfratrów, nawet ci, którzy mają ponad 80 lat starają się poświęcić misji, zwłaszcza obszarach wiejskich lub szczególnie zaniedbanych rejonach miejskich. Promocja powołań, prowadzona wspólnie z Siostrami Miłosierdzia jest bardzo aktywna i przynosi pewne owoce.

Młody i dynamiczny Wizytator zorganizował trzy spotkania formacyjne ukierunkowane na misje ludowe i objazdowe – par excellence dzieło Misjonarskie, które pragnie rewitalizować.

Na koniec należy pogratulować Prowincji Paryskiej dwóch regionów przez nią utworzonych. Oba są w pełni rozwinięte i z pewnością wkrótce zostaną dwoma wice-prowincjami.

Orient. Czterdzieści dni po śmierci Jego Świątobliwości, Kardynała Patriarchy Stephanosa II Ghattasa CM (od Sekretarza Prowincji: F. Semaana Jamila):

Zmarł 20 stycznia 2009, cztery dni po swoich 89tych urodzinach. Pogrzeb odbył się w Kairze 23 stycznia 2009.

Pierwsza z uroczystości czterdziestnicy miała miejsce w piątek, 27 lutego 2009, w południe. W katedrze Matki Boskiej Egiptu, Jego Świątobliwość Patriarcha Antonios Naguib, Patriarcha Aleksandryjski dla Koptów katolików, następca naszego opłakiwanego brata odprawił Mszę św. Koncelebrowali wszyscy katoliccy biskupi koptyjscy. Asystowali przedstawiciele innych Kościołów, katolickich i nie-katolickich. Patriarcha Wikariusz. J.E. Youhama Qolta wygłosił homilię. We Mszy św. uczestniczyli konfratrzy z Aleksandrii podobnie jak Siostry Miłosierdzia z Kairu. Uczestniczyli też licznie inni księża, zakonnicy i wierni. Przy wejściu do katedry rozdawano specjalne wydanie magazynu patriarchatu – Al-Salah – poświęcone naszemu zmarłemu wspominanemu konfratrowi.

Druga uroczystość miała miejsce w Aleksandrii, w piątek, 6 marca 2009 o 17:30, w katedrze katolików koptyjskich z dwóch powodów: po pierwsze, stolicą patriarchatu jest Aleksandria, a po drugie z powodu Misjonarskiej obecności w Aleksandrii, wspólnocie, w której Jego Wielebność Stephanos Ghattas był najpierw ekonomem (1960-66) a następnie superiorem (1966-7). Uroczystość został zorganizowana wspólnie przez Patriarchat i Misjonarzy. W wypełnionej katedrze, Mszy św. przewodniczył Jego Wielebność Patriarcha Antonios Naguib. Wśród koncelebransów byli liczni konfratrzy z Wizytatorem na czele. Na prośbę Jego Wielebności Patriarchy, Wizytator, ks. Milad Zakhary wygłosił homilię w której podkreślił Misjonarskie bogactwo zmarłego świętej pamięci Prałata. Homilia była tak poruszająca, że niektórzy zgromadzeni zaczęli klaskać pomimo wzniosłej atmosfery liturgicznej. Takie było życie tego barwnego pasterza, który, dzięki cnotom Wincentyńskim, naznaczył wszystkich napotkanych za życia ludzi. Jeżeli J.E. Ghattas był tak dobry to jak wielka będzie dobroć Boga.

(leer en Español, read in English, lirer en français )