Czerwiec 2011 to miesiąc „błogosławionych” w Rodzinie Wincentyńskiej. Jeszce nie opadły emocje po beatyfikacji Siostry Małgorzaty Rutan SM (19 czerwca) a oto tydzień później przeżywaliśmy kolejną beatyfikację. W czasie ceremonii na placu przed katedrą Mediolanie ogłoszono troje nowych błogosławionych. Wśród nich znalazła się Siostra Enrichetta Alfieri ze Zgromadzenia Sióstr Miłosierdzia św. Joanny Antydy Touret – często nazywana „Aniołem wiezienia San Vittore” albo jescze bardziej dosadnie – „Matka San Vittore”, bowiem wiekszosć swojego życia pracowała wśród osadzonych w wiezieniach mediolańskich, zwłaszcza w więzieniu „San Vittore”, niosąc im pojednanie przed, w czasie i po drugiej wojny światowej.

Pozostali nowi błogosławieni to ks. Serafino Morazzone (1742-1822), mediolański ksiądz, proboszcz w Chiuso (Lecco) nazywany „ante-litteram proboszcza z Ars”, oraz ks. Clemente Vismara (1897- 1988) misjonarz Papieskiego Instytytu Misji Zagranicznych (PIME) znany jako „patriarcha Birmy”, w której mieszkał przez 65 lat.

Uroczystościom przewodniczył kardynał Angelo Amato, Prefekt Kongregacji ds. Kanonizacyjnych. Homilię wygłosił ustępujący ze stanowiska kardynał Dionigi Tettamanzi, arcybiskup Mediolanu. W formule beatyfikacji Siostra Enrichetta została przedstawiona jako „Anioł w więzieniu, świadek nieskończonego Bożego miłosierdzia dla swoich dzieci w pełnią ufności w nadzieję na ich odkupienie”.

Wśród zgromadzonych na placu przed katedra byli biskupi, diakoni i księża z Myanmaru (dawniej Birma) i Tajlandii, byli więźniowie i żolnierze piechoty górskiej (Alpini), którzy pomagali ok 10 tysięcy wiernych przybyłych do Mediolanu z całej archidiecezji i innych rejonów Włoch.

W homilii, arcybiskup Mediolanu podkreślił „wielkość Ewangelicznej małości” święcące w trojgu Błogosławionych, z których każdy wiódł pokorne i proste życie, a nadto potrafili poruszyć serca”. Kontynuował: „zaskakująca łaska Eucharystii, a mianowicie bezinteresowna miłość Boża, która nigdy nie przestaje dawać, ciągle wywołując tajemniczą siłę przyciągania nawet na takim świecie jak nasz, który najwyraźniej jest obojętny i rozproszony, lecz który w rzeczywistości jest spragniony pojednania i zjednoczenia, potrzebujący łatwego chociaż rzeczywistego miłosierdzia, które wie jak przemienić zwyczajne, codzienne życie w małe akty takie jak uśmiech, okazanie przyjaźni czy wypowiedzenie słów pojednania”. Cytując ks. Vismara, jednego z błogosławionych, powiedział, ze „życie promieniuje od momentu, gdy zaczynamy je dawać… jedynie miłość pozwala życiu zwyciężyć.”

Komitet przygotowujący beatyfikację zaproponował by składka zbierana w czasie Mszy św. została przekazana na odbudowę pierwszej misji ks. Vismary – sierocińca, kościoła i domu w Moglin, aby w ten sposób miłość pozwoliła życiu zwyciężyć”. Wszystkie te budynki zostały zniszczone przez trzęsienie ziemi, które dotknęło Myanmar 24 marca bieżącego roku.

Na dziękczynienie po komunii św. grupa birmańczyków świeckich i sióstr zakonnych zaśpiewała pieśń Eucharystyczną w swoim języku.

Na zakończenie Mszy głos zabrał kardynał Amato i powiedział, podkreślając niektóre aspekty życia nowych błogosławionych, że „odzwierciedlają oni dobroć Bożą ale również dojrzały owoc cywilizacji miłości, która uczyniła nasz naród sławnym na świecie. gdy mówimy o miłosierdziu, nasi Błogosławieni nie rozpuszczaj fałszywych plotek. Słowo «miłość» na ich ustach posiada autentyczny oddźwięk wśród tych, którzy spędzają życie dzień po dniu budując lepsze i bardziej humanitarne społeczeństwo… Jest to lekcja, której wszyscy musimy sie nauczyć, gdyż [dzisiaj] jesteśmy otępiani fałszywymi hasłami pochodzącymi ogłupiającego otoczenia, które wychwala grzech i wyśmiewa tych, którzy w rodzinach i społeczeństwie budują, w radości i bólu, prawdziwe przyszłe społeczeństwo oparte na szczerości, miłości i Bożych Przykazaniach.” (na podstawie artykułu w serwisie ASIANEWS.IT)

Siostra ENRICETTA ALFIERI, świeckie imię Maria Angela, ur. 23 lutego 1891 w Borgovercelli we Włoszech. Do Zgromadzenia Sióstr Miłosierdzia św. Joanny Antydy Touret wstąpiła 20 grudnia 1911 r. W wieku 29 lat zachorowała i przez całe cztery lata była przykuta do łóżka. Był to dla niej czas próby i cierpienia na końcu którego odbudowała swoje zdrowie, wzmociła wiarę i ufność w Bogu. Jej apostolatem była misja w więzięniu „San Vittore”, w którym była odpowiedzialna za oddział kobiecy. Tamże, przez 20 lat sama doświadczając uwięzienia nauczyła się jak być bliżej cierpiących. Dzięki jej miłości i trosce o każdego obdarzono ją przydomkiem „Matka San Vittore”. Dzięki niej, wiele osób odnalazło nadzieję i odwagę do nowego życia. Wiele spośród nich pomogła odkryć nieskończoną miłość Bożą! Jej posługa w tym miejscu cierpiena doprowadziła do poznania mrocznego czasu okupacji hitlerowskiej w latach 1943-45. W okresie od września do grudnia 1944 s. Enrichetta została aresztowana i uwięziona w obozie koncentracyjnym. Groziło jej rozstrzelanie.

Zmarła w Mediolanie, we Włoszech 23 listopada 1951. Proces beatyfikacyjny rozpoczął się 30 stycznia 1995 r. 2 kwietnia 2011 Papież Benedykt XVI promulgował dekret o uznaniu cudu za jej wstawiennictwem, który umożliwił obecną beatyfikację [czytaj więcej na ten temat]