Pierwszy numer “METEORA – Gazetki Kleru Stradomskiego”  ukazał się 20 lutego 1909 r. Był redagowany przez kleryków Zgromadzenia Misji (wówczas Prowincji Krakowskiej). Został zaplanowany jako miesięcznik i przez wiele lat z taką częstotliwością się  ukazywał. Od początku był forum przekazywania myśli, poglądów i historii Zgromadzenia tworzonej w Domu Prowincjalnym Prowincji. Początkowo “miesięcznik teologów stradomskich” zawierał maksymalnie kilkanaście stron, a publikowana tematyka i forma były nieco inne od współczesnych wydań.

Redakcja METEORA, niejako w prezencie światecznym udostępniła w internecie zeskanowane wszystkie numery archiwalne Czasopisma z roku 1909. To wyjątkowa okazja aby zobaczyć i przeczytać artykuły pisane sto lat temu przez znane później postaci Zgromadzenia, np. Ks. Wilhelma Michalskiego.  To również okazja by poznać jak bardzo zmienił się  język polski w ciągu ostatniego stulecia i ile trudu musieli włożyć pierwsi redaktorzy w przygotowanie i wydanie czasopisma. Czym żył Dom Stradomski na początku XX wieku. Można je pobrać korzystając z listy poniżej.

METEOR w chwili powstania był drugim kleryckim czasopismem w całym Zgromadzeniu. Pierwszym był Le Souvenir wydawany przez kleryków Prowncji Paryskiej w Domu Macierzystym przy Rue de Sevres. I jest pierwszym, najstarszym czasopismem kleryckiem w Polsce.

Pierwsze wydania były pisane na zwykłej maszynie do pisania i powielane. Grafika wykonywana również ręcznie.  Proces przygotowania do druku nie zmienił się aż do końca lat 80-tych minionego wieku. Zwiększała się objętość i mimo dość czasochłonnego czasu przygotowania do druku udawało sie utrzymać miesięczny cykl wydawniczy. Zmieniały się jedynie maszyny drukarskie i introligatorskie. Wśród żyjących Księży w Prowincji praktycznie nie ma osoby, która w jakikolwiek sposób nie byłaby związana z Czasopismem, np jako członek redakcji, redaktor naczelny, współpracownik redakcji, autor. Kolejne wydania były wydarzeniem.

W dobie komputerów, programów do edycji tekstów i grafiki, zautomatyzowanego procesu druku warto docenić trud redakcyjny sprzed lat i to wcale nie tak odległych, kiedy maszyny biurowe IBM Selectric, Robotron i Triumph wydawały się szczytem technologicznym. Czy ktoś jeszcze pamięta jakiego koloru była maszyna IBM i jak wymieniało się w niej głowicę z czcionkami?