Listopadowe NUNTIA, Biuletynu Kurii Generalnej Zgromadzenia trafia do czytelników kontekście wielkich świąt naszego Kościoła: Wszystkich Świętych, Dnia Zadusznego i bliskich sercu Rodziny Wincentyńskiej – Cudownego Medalika i św. Katarzyny Labouré.

POBIERZ: [download id=”31″]
Zobacz NUNTIA on-line po polsku oraz w innych językach

od Redakcji

Listopadowe NUNTIA przynosimy w kontekście wielkich świąt naszego Kościoła: uroczystości Wszystkich Świętych, wspomnienia Wiernych Zmarłych i jakże bliskich sercu Rodziny Wincentyńskiej świąt takich jak Cudownego Medalika i św. Katarzyny Labouré.

Za wstawiennictwem wincentyńskich świętych i macierzyńskiej bliskości Maryi prosimy Boga o to, by Zgromadzenie Misji wraz z całą Rodziną Wincentyńską trwało w świecie Dobrą Nowiną dla Ubogich.

Przełożony Generalny

• Jeszcze podczas wizyty w Chile, 1 listopada spotkał się z Siostrami Miłosierdzia w Domu Prowincjalnym położonym w dzielnicy Independencia. A wieczorem udał się do Valparaiso, a by wziąć udział w Prymicjach ks. Juana Davida Mamani, pierwszego kapłana, Misjonarza z plemienia Aymara. Msza prymicyjna została odprawiona w parafii Najświętszego Serca NMP. Homilię wygłosił Przełożony Generalny.
• 2 listopada przewodniczył Eucharystii na Cmentarzu Generalny w Santiago de Chile, gdzie co roku tradycyjnie Misjonarze św. Wincentego a Paulo i Siostry Miłosierdzia gromadzą się w Dzień Zaduszny przy dwóch mauzoleach.
• 3 listopada w towarzystwie bata Ivana Hueinchena odleciał do Paryża, gdzie miał okazję spotkać się z uczestnikami CIF, 11 Konfratrami i 2 braćmi ze Zgromadzenia Braci Miłosierdzia.
• 7 listopada spotkał się z Konfratrami z trzech prowincji Włoch aby omówić temat rekonfiguracji.
• 10 listopada na zkończenie spotkania formacji ciągłej przeprowadził wideokonferencję z Siostrami Miłosierdzia z Ameryki Łacińskiej. Uczestniczyły w nim przedstawicielki poszczególnych domów z różnych prowincji w Ameryce Łacińskiej.
• W dniach 12 i 13 w Madrycie uczestniczył w dorocznym spotkaniu sprawozdawczo-planistycznym Rady Międzynarodowej AMM.
• 17 listopada spotkał się z Wizytatorami Prowincji Wschodniej i Zachodniej USA oraz trzema Rektorami uniwersytetów DePaul, St. John’s i Niagara. Spotkanie koncentrowało się na sposobach współpracy wszystkich uniwersytetów ze sobą i ze Zgromadzeniem Misji.
• W tygodniu od 20 do 26 odbyło się spotkanie Stowarzyszeń Życia Apostolskiego. Z mniej więcej 11 ich przedstawicielami spotkał się w Kurii Generalnej CM. W tym samym tygodniu uczestniczył w corocznym spotkaniu Wyższych Przełożonych.

Goście w Kurii.

9-go gościliśmy w Kurii ks. Pavola Nogę, Subdyrektora Międzynarodowego JMV i Ghislaina Atemeziga, Radnego Międzynarodowego JMV dla Afryki. Od 3 to 5 gościli ks. Joe Agostino i Siostra Marge. Od 12 do 19 ks. Mauricio Fernández Monsalve prowadził badania na temat swojej prowincji (Tuluza) w Archiwum Generalnym.

Misjonarz wybrany do Rady Redaktorów prestiżowego przeglądu teologicznego Concilium

Ksiądz Daniel Franklin Pilari, konfrater z Prowincji Filipin został wybrany na czteroletnią kadencję do Rady Redaktorów Międzynarodowego Przeglądu Teologicznego CONCILIUM. Nominację ogłosił niedawno prof. dr Felix Wilfred, Prezes Rady Dyrektorów wydawnictwa.
Ksiądz Pilari jest dziekanem Studium Teologicznego św. Wincentego a Paulo w Quezon City na Filipinach.

Jak wiadomo CONCILIUM to międzynarodowe czasopismo teologiczne założone w 1965 r. wydawane w siedmiu językach i jedenastu edycjach narodowych. Awangarda teologiczna stała się uprzywilejowanym kierunkiem studium nowych realiów społecznych i kulturowych , w których reflekcja i działanie kościelne jest realizowane za pomocą “znaków czasu” w duchu Soboru Watykańskiego II. Swoje prace publikowali uznani teologowie tacy jak Antonie van den Bogaard, Paul Brand, Yves Congar, Hans Küng, Johann Baptist Metz czy Karl Rahner.

Gratulacje dla księdza Daniela, za tą możliwość wsparcia Kościoła. Jak powiedział Przełożony Generalny,”to jest wspaniała wiadomość dla Prowincji Filipin i całego Zgromadzenia Misji”. Niech ta nowa posługa przyniesie wiele owoców integralnego wzrostu naszego świata i Kościoła.

Święta Katarzyna Labouré – wzór wincentyński na dziś

W tym miesiącu obchodzimy święto Matki Bożej, NMP od Cudownego Medalika, patronki i matki całej Rodziny Wincentyńskiej. Świętujemy także św. Katarzynę Labouré, która zostawiła nam jakże wielkie dziedzictwo. Przedstawiamy kilka danych biograficznych naszej wielkiej Świętej Katarzyny zaczerpniętych z prezentacji nadesłanej przez Wincentyńską Młodzież Maryjną.

Katarzyna Labouré urodziła się 2 maja 1806 r. w Fainsle-le-Moutiers, małej francuskiej wiosce w Burgundii jako ósme dziecko Piotra i Magdaleny. Od dziecka okazywała wielkie nabożeństwo do Najświętszej Dziewicy.

W wieku 9 lat pozostała bez matki. Katarzyna wchodzi na krzesło i bierze w ręce zanjdujący sie nad kominkiem w centralnym punkcie izby, obraz Świętej Pani. Z przekonaniem zwraca się do Maryi: “Odtąd Ty będziesz moją matką” Jest pewna, że nie stawi życiu czoła sama.

Mając 12 lat staje się odpowiedzialna za kuchnię i duże rodzinne gospodarstwo.

25 stycznia 1818 r przystępuje do Pierwszej Komunii św. Katarzyna rozumie, w głębi serca, że każde życie chrześcijańskie jest zakorzenione w tajemnicy Chrystusa. Każdego dnia be∂zie chodziła 4 kilometry ze wsi Moutiers-Saint-Jean do kościoła by uczestniczyć we Mszy św.

Pomimo wielu trudności, 21 kwietnia 1830 r. Katarzyna wstępuje do seminarium (nowicjatu) Sióstr Miłosierdzia w Paryżu.

Dla Katarzyny ten okres formacji odznacza się wyjątkowymi wydarzeniami. Bóg daje jej wizje: Serca św. Wincentego, Najświętszego Sakramentu, Dziewicy Maryi. Lecz nadal jej życie charakteryzuje prostota i skromność i poświęcenie ubogim. W codziennym życiu nic nie wyróżnia Katarzyny od innych Sióstr.

5 lutego 1831 wraz ze swoją tajemnicą objawień Matki Bożej Katarzyna Labouré zostaje skierowana do przytułku Asylum Enghien w dzielnicy Reuilly w Paryżu. Tutaj przebywa przez 45 lat w pokorze, spokoju i milczeniu aż do chwili, gdy Bóg wezwał ją do Chwały 31 grudnia 1876 r. Nikt, oprócz ostatniego spowiednika i Siostry Służebnej nie wiedział, w trakcie jej życia, że była prorokiem Cudownego Medalika.
Wiedziała, że kocha ubogich. Dopiero po jej śmierci dowiedziano się, że ta, która kochała i służyła z taką czułością ubogim była tą, której objawiła się Dziewica.

Niech jej przykład prowadzi nas nadal każdego dnia do życia cnotami wincentyńskimi w codziennym zaangażowaniu na rzecz ubogich takich jak uboga z Nazaretu, Maryja.

Nominacje / Święcenia / Necrologium